MÜTƏQABİL

sif.zərf [ ər. ]
1. Qarşı, qarşı-qarşıya olan, biri o birinin qarşısında olan. Mütəqabil tərəf. Mütəqabil durmaq.
2. Qarşılıqlı. Mütəqabil yardım.
– Mütəqabil məhəbbətlə dolu iki qəlb bir-birini danışıqsız anlayırdı. T.Ş.Simurq.
Mütəqabil köməklik hər zaman mümkündür. M.S.Ordubadi.

MÜTƏKKƏ
MÜTƏLLA

Digər lüğətlərdə