NİKBƏT

is. [ ər. ] Talesizlik, bədbəxtlik, iqbalsızlıq.
□ Nikbət tutmaq – hər tərəfdən bəla üz vermək, bədbəxtlik basmaq.
Nədənsə [Hacı Sultanı] yenə nikbət tutdu. S.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NİKBƏT nikbət bax bədbəxtlik 1
NİKAHSIZ
NİKBİN

Digər lüğətlərdə