QALİBA

ara söz [ ər. ] kit. köhn.
1. Çox ehtimal ki, yəqin ki, zənnimcə, mənə görə.
Demirəm mən sənə şair deyilsən, var şerin; Vəzni var, qafiyə var, qaliba yox can, Yusif! S.Ə.Şirvani.

2. bax qalibən.
Ümum camaatında qaliba mütəəssib və avamlığını da mülahizə edəndə tamam məyusluq və naümidlik üz verirdi. C.Məmmədquluzadə.

QALİB
QALİBANƏ

Digər lüğətlərdə