QAQQILDAMAQ

f.
1. Çığırma, qaqqıltı salmaq (toyuq və quşlar haqqında).
2. Bərkdən gülmək, qəhqəhə ilə gülmək.
Övci-fəzadə görərək boynunu; Səhnədə qaqqıldayıram indi mən. M.Ə.Sabir.
Zəhra xanım əllərini bir-birinə vurub qaqqıldadı. A.Şaiq.
Muradlı onun üzünə baxıb qeyri-adi halda qaqqıldadı. Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QAQQILDAMAQ çığırmaq — bağırmaq
  • QAQQILDAMAQ gülmək
QAQQILDAMA
QAQQILDAŞMA

Digər lüğətlərdə