RÜKU

is. [ ər. ] din. Namazda əlləri dizlərə dayayıb əyilmə hərəkəti.
Qünut, rükum, bir də səcdəm səhv olsa; Neyləsəm, səhihdi namazım mənim. Aşıq Ələsgər.

RÜKN
RÜMUZ

Digər lüğətlərdə

амо́рфный аму́ры в си́лу мемуа́рный обха́ркивать остроконе́чие отабу́ниться порфироно́сец пре́ния бородёнка избы́ть колори́тный ме́рка мисс освежева́ние па́сечный разреши́мость mordant mould overgrowth parol psalmodic осаждающий ссыльный сытость