UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Digər lüğətlərdə

-ус-(я) изруба́ться ма́рго настоя́тельский уве́сить хард-ро́кер Экспо́ безбоя́зненность бога́тая гиперсексуа́льный кальцини́рование напеча́таться непринадле́жность разро́знить раку́шник репертуа́рный смотря́ кто злой boatbuilding cauline doesn't loving-cup pilot film walker перемотать