UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Digər lüğətlərdə

ду́ра импрессиони́стка мо́дный мо́рдочка напева́ться неуспева́ющая расколу́пывать авести́йский дегтя́рный ко́рочка отме́рить перемеща́ться рядко́м с ули́ка экстерриториа́льность back-breaking botulinus contractility crisis teem Toby frill underlinen зашуметь крутой межгосударственный