ƏZBƏR


1. is. Bir mətni və ya sözü eyni ilə təkrar edilə biləcək şəkildə yadda, hafizədə saxlama.
□ Əzbər etmək (eləmək) – bax əzbərləmək.
[Ruqiyyə xanım] bütün elmləri əzbər eləyib, açarını qoymuşdu cibinə. Koroğlu”.
Ertə durarsan səhər; Dərsi edərsən əzbər. A.Səhhət.

2. bax əzbərdən. Əzbər bilmək. Əzbər oxumaq.
– Sona yenə taxta yığışıb Bahadırın kağızını əzbər oxuyurdu. N.Nərimanov.

◊ Dillərdə əzbər olmaq, dillər əzbəri olmaq – bax dil1.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ƏZBƏR əzbər bax əzbərdən
  • ƏZBƏR mexaniki

Etimologiya

  • ƏZBƏR Farscadır, əz (bizdəki çıxışlıq hal şəkilçisinə uyğun gəlir), bər (sinə) kompo­nent­lərindən əmələ gəlib, “sinədən” deməkdir
ƏZAZİLLİK
ƏZBƏRÇİ

Digər lüğətlərdə

вдох голопу́зенький дезорганиза́ция инсталля́ция исходя́щий отпоро́ть хозя́йство гундо́со неве́рие нунча́ки ойкуме́на переполня́ться подви́вка рыча́г сверхсло́жно суро́во Bengal fire pantomime wipeout wolfhound бабуся задание злорадство поползти ропот