UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Digər lüğətlərdə

кусторе́зный лепто́н неэти́чно пала́с перестужа́ть разноречи́вость чернопло́дный аллю́зия нагла́зник не идёт ни в какое сравнение некомпле́ктно обстоя́ть продуши́ться ставни́к щаве́ль торф фуга diving-plane emption gally-crow pubic scallion three-wheeled гидропульт сенсационный