UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Digər lüğətlərdə

-низм- косты́к ло́ховый неправоспосо́бность подбира́ться подпру́га полото́к продребезжа́ть фо́рмный шёлкотка́цкий неопису́емо по ко́сточкам разобрать поза́риться продёргивать синоними́чный фигня́ Сновь alist clothe heatronic stationer выкидыш кронглас магнитный полиомиелит