1. Hərdənbir, arabir, az-az, təsadüfdən-təsadüfə, nadir hallarda. 2. Birdən, gözlənilmədən. Sən nüdrətən bir məclisə varanda, Yaxşı əyləş, yaxşı otur,
Görünən, zahir olan, aydın olan; əyan, aşkar. Heç rəhmə gəlmədi zalım cəlladlar, Bir yana çatmadı dadı fəryadlar, Burda yer ağladı, göydə buludlar, Qi
1. Kömək, yardım. 2. Zəfər, qələbə. Zimistan yaz olar, çəkmə həsrəti, Dayan bu möhnətə, çox da darıxma
Maya, toxum, məni (spermatozoid). Nakəs adam danışıqdan saz olar, Kərəmdən kəm, səxavətdən az olar, Nütfədə qarışan şeyitbaz olar, Mərd də sığışdırmaz
Oyulmaq; çökmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Otaq. Sevdiyim, süpür odanı, Doldur, saqi, ver badanı, Yarıma gələn qadanı Qızıl kimi alıram mən. (“Abdulla və Cahan”)
Çoluq-çocuq qələbəliyi, tünlüyü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik oğlan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Uğurlamaq, yollamaq. Şapuru can ilə oğradım cəngə, Məğlub eləyibən gətirdim təngə. (“Sam şahzadə”)
Atın yavaş kişnəməsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oğru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gizlicə, yavaşca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oxçu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik ox, gözəl ox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oxumaq, dua etmək, dua oxumaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bütün, hər şey, hamısı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çiyin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İşi aşırmaq, düzəltmək, yaxşılaşdırmaq, yoluna qoymaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Doğru, sağlam. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşılaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalın ip, kəndir, örkən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Atanın yerini tutacaq olan, varis. 2. Şərik (irtaş), ortaq, bərabər, birlikdə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Vəsf sözünün cəmi; sifət, keyfiyyət. Bircə gözəl istərəm bu osafda, Gözəllər içində xub tər olsun. (“Mahmudla Nigar”)
Düzənlik, ovalıq. Kərəm deyər: eşq qazanın qaynadan, Geniş ovalarda köhlən oynadan, Fəryad edib, çox analar ağladan, Mən ağlayım yana-yana, aman hey!
Bölük-bölük etmək, parçalamaq, qırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əhval. Dəryalar göy geymiş, mahılar qara, İnən belə öz halıma vay deyim. Biz iyid ki, qürbət elə varanda, Qəriblərin ovhalına vay deyim
Vərəq sözünün cəmi, övraqi-gül – gül yarpaqları. Mənnən salam olsun Aşıq Sənana, Bil, neçə gül bitib, ovrağı nədi? Məscidi-əqsayə kim qoydu bina, Onun
Oyatmaq, yuxudan oyatmaq, oyandırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bud çuxuru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Döyüşmək, hünər göstərmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ön, doğma. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Öymək, mədh etmək, tərif etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Öyünmək, özünü öymək, özünü tərifləmək, lovğalanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Öyüt. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Diz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hönkür-hönkür, bağıra-bağıra. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İçində ölüm olan, fani, keçici. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Topuq, topuq arxası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yorğalamaq, yorğa getmək, məhmizləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşılaşmaq, şəfa tapmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Minik heyvanlarının çulunu sarıyıb bərkitmək üçün başında doğanaq olan uzun ip; çatı. Napak qarı dedi: – Məndən olsa, oğlanın adını Örkənqulu qoyarsın
Hörük, hörülmüş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əvvəlki, başqa, qeyrisi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Örtü (qoşma). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Vəli sözünün cəmi; həyatını Allah yolunda sərf edərək ona yaxınlaşmağa nail olmuş müqəddəs şəxslər. Övliyalar, ənbiyalar, ərənlər, Hanı məndən doğru y
Bax: ovraq.
Bax: osaf.
Üçyaşar erkək qoyun. Yüz birim atlana, yüz birim düşə, Gündə yüz öyəcim çəkilə şişə, Ağrı dağım kimi şülənim bişə, Axar Araz kimi sel yağım ola
Öfkə, ağciyər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)