Düymə, ilgək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düymək, bağlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Toy, şənlik, düyün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dükan sahibi. Zöhrənin baxtı açıldı, Boyuna xələt biçildi. Bağlı dükanım açıldı, Gəl ol dükandarım, oğlan! (“Tahir və Zöhrə”)
Tükənmək, bitmək, qurtarmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Həzrət Əlinin atının adı. Mərdi iyid mərd deyər mərd oğlu mərddən, Sərraf olan seçər ləli gövhərdən, Düldülün sahibi ya Şahi-mərdan, Ağa, məni dərdə s
Bütün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gecə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axşamüstü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gecə ikən, gecə vaxtı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pəncərə, baca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gecə ikən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çalışmaq, cəhd etmək, vuruşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İnci, mirvari. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyni mənalı sözün təkrarı ilə yaranan mürəkkəb sözdür. Həmzə baxıb gördü ki, gözlər piyalə kimi, yanaq a
Qorxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İkibaşlı, ikitərəfli. Mərifət bəhrində, ədəb-ərkanda Bir iyid istərəm lami-ləng ola. Atı Düldül ola, qılıncı düsər, Dayanmaz, qabaqda yüz nəhəng ola
Bax: duş.
1. Qoşa, iki dənə. 2. Bükülmüş, əyilmiş; ikiqat. Dastanda 2-ci mənada işlənir. Eşq əlindən namus-arım qalmadı, Nə bir səbrim, nə qərarım qalmadı, Qurb
Toy, şənlik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Toy, düyün, Möminə xanımı verdilər Koroğluya. (“Koroğlunun Dərbənd səfəri”) Dərd, kədər, qəm
Bax: dağ-düyün. Dörd yanımız bağça ola, bağ ola, Sinəm üstə düyün ola, dağ ola, Bir kiçik ki böyüyünə ağ ola, Düşər el gözündən, bəxtiyar olmaz
Edincə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Edincə, etcək, edən kimi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düşmən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der, biz də düşdük selaca, İçimizdə törüyübdü elaca, Əlim yetməz Qıratınan qılıca, Mən bu kilisədə qaldı
Bir yurdda, bir yerdə yaşayan camaat, xalq, el. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biz elatıq, obalarımız isə dağın o tərəfındədi
İndi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sevmək, istəmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Meydana gətirmək, (yara) açmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dinləmək, itaət etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Eşşək, ulaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çapmaq, yortmaq (atı). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Evləndirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Evli, ailəli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hər kəsin yerinə qayıtması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşı. Ölüm eydir bu günlərə qalınca, Zindəykən murdəyə mən mehman oldum. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Bax: eyvalla. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: eyhəna. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Olmaya, olmaya-olmaya, işdir, birdən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İşdi eyhəna birdən tutulsam onda bir qurğu vurub Koroğlunu Bayazidə göndərəcəyəm
Yaxşı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yaxşı olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşılıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sənin ayağından öpməyə özümü layiq bilmirəm, heç olmasa, icazə verərdin, atının dırnağından öpərdim, bu eyilik
Yola düzəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Göz, bəbək. Ağladıban gülən olsa, Eynim yaşın bilən olsa, Bir yar ki dərd bilən olsa, Qaş, göz işarəti neylər?! (“Abbas və Gülgəz”)
Göz, bəbək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlunun eyni lap açıldı: – Sözünün axırını yaxşı gəldin, ay Aşıq Cünun! (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlmə
Qaş-qabağı açılmaq, kefi yaxşılaşmaq, dilxorluğu keçmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Kef, zövq-səfa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu Həmzə bəylə vidalaşıb yola düşdü. Xunis ellərindən bir mənzil uzaqlaşdıqdan sonra yol qırağında
Yaxşı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Sağ ol, xudahafiz, Allah amanında. 2. Təşəkkür. 3. Yaxşı, əlbəttə, şübhəsiz, qoy belə olsun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mızrağının ucun salla, D
1. Köşk, qəsr. 2. Böyük otaq. 3. Balkon. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda 2-ci mənada işlənir. Namərdlər durar iraq, Mərdlər üçün arxa, dayaq, B
Müsəlman ruhanilərinin və möminlərin üstdən geydikləri uzun kişi paltarı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki tək qaldılar, Koroğlu əbanı və əmmaməni
ər. əba və qəba – üst geyimi Mollaların geydiyi uzun paltar, cübbə, don. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yaxşısı budur ki, bu əba-qəbanı geyib buradan ç