(Balakən) dərz. – Yaxşı biçinçi gündə yüz bana biçər
(Ordubad) hazırlamaq. – Sən bı sa:t çörəx’ banala, mən də gəlirəm
(Ordubad) iri barama. – Banbalları ayrı bir yerə topla
(Ordubad) bax banbal. – Bizim qalxozza banban barama çox olar
I (Xanlar) yeyilən yabanı bitki adı. – Bandanı yumşax vaxdı gətirif ye:illər II (Borçalı) qom (ipə düzülmüş tütün yarpağı və ya saplağından bir-birinə
(Cənubi Azərbaycan) nazik, sivri yarpaqlı ot növü. – Bandaduş yonçadan yaxşı otdi
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Gəncə, Kəlbəcər, Tərtər) üzüm və s. meyvələri asıb saxlamaq üçün çubuqdan və ya ipdən hazırlanan asqı
(Ağsu) qoyun-quzu saxlamaq üçün üstü örtülü yer, tövlə. – İndi qoyunnar banısdandadı
(Ağsu) bax banısdan
(Bakı, Şamaxı, Zərdab) bax banısdan. – Qoyunnar banıstandadı; – Axşamdı, hamı evə yığışacax, banıstanın ağzı açıx qalar, ha (Zərdab)
(Qazax) bənna. – Boylu bannaçı gətirer, gümlərin üsdündə yeddi göz otax tix’direr; – Bu kənddə bannaçı varmı?
I (Ağsu) çiy südün üzü. – Sütün üzü bar tutmuşdu, yı:b yedim II (Qazax) kif. – Çörəyin üzündə bar var, onu dəsmalnan sil III (Ağdam, Bərdə, Meğri, Şuş
(Qarakilsə) böyük düz yer, böyük sahə. – Baraherin almasın böyün yığıllar
(Kürdəmir, Qazax, Şəmkir, Tovuz) çiçəyi yeni düşmüş kiçik xiyar. – Barameyi turşuya qoysan yeməli olar (Qazax); – Yelpənək hələ baramadı, gec böyyər (
(Ağdam, Şuşa) mum. – Bura baramum qoymuşdum, bilmirəm kim götürüf (Ağdam)
I (Beyləqan, Borçalı) həmyaş, tay-tuş. – Mən İmrannan barantayam (Borçalı); – Mən sənin barantayın dəyləm (Beyləqan) II (İmişli) aciz, avara
(Salyan) vurulmuş ziyan üçün alınan xərc. – Heyvanı bağıma girib, ziyan verib, mən də onnan barat issi:rəm
I (Qazax) mirat (ölmüş adamın paltarı və ya şeyləri). – Qulamalı yolda ölüf, baratasını gətdilər II (Çənbərək, Qarakilsə, Salyan, Zəngilan) iz, nişanə
(Kürdəmir) balıq torunu ov üçün hazırlamaq, qaydaya salmaq. – Tori baratdeyib balığ tuturux
barbadan eləməx’: (Zəngilan) ütmək. – Qızlar noxuddan barbadan eliyib doyunca yedilər, sonra noxudu yığmağa başdadılar
(Kürdəmir) küpə. – Bardağa şor yığırıx
(Oğuz) bardağın qulpu
(Şəki) bax bağdamaş
(Ucar) bax bağdamaş
I (Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) 1. ev şeyləri, avadanlıq (Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tərtər, Tovuz)
(Ağstafa, Gəncə, Göyçay, Qazax, Oğuz, Şuşa) 1. divar (Ağstafa, Oğuz). – Əhməd, bizim barının başı uçuf, bir gəlif onu düzəlt (Ağstafa); – Çox yerrər o
(Şəki) bax barı (1-ci məna)
(Oğuz) rəf
(Şərur) çox məhsul götürmək. – Bu yilləri hammı barın oldu
(Oğuz) alaq otu adı
(Qazax) bax barınc. – Buzovun qabağına bir az barıncı töx’
(Ucar) “barıncı” adlı alaq otunun çox bitdiyi yer. – Bağa baxmamışıx barıncılıx olup
(Lənkəran) sarı rəngli, xoş qoxulu çiçək adı. – Bacımnan birgə barınqulu əkmişik
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa, Ucar) varlanmaq, dövlətlənmək. – Yaxşı barınıfdı Kərimin uşaxları (Ağdam); – Qohumnarımın ujbatınnan barınmışam (Şuşa); –
I (Göyçay, Kürdəmir) arabanın yanlığına keçirilən şaquli taxta; – Cağın barmağı tökülüb (Kürdəmir); – Yüx’ ağır olub, basıb barmağın ikisin qırıb (Göy
(Quba) nişan üzüyü, qaşsız üzük
I (Borçalı, Yevlax) nişan üzüyü, qaşsız üzük. – Barmaxçalıx qaşsız üzüxdü (Borçalı); – Barmaxçalıx qızıldan olur (Yevlax) II (Borçalı, Qazax, Tovuz) b
I (Bərdə, Gəncə, Sabirabad) bax barmaxça. – Nişan aparanda bir dənə də barmaxçıl aparıf taxıllar qızın barma:na (Bərdə) II (Ağcabədi, Cəbrayıl, Zəngil
I (Göyçay, Mingəçevir) bax barmaxçalıx II. – Biçində barmaxçılıx taxıllar, o da onnan ötürüdü ki, küləş barmağı dağıtmasın (Göyçay) II (Bərdə, İmişli)
(Ağdam, Gəncə) 1. qələmə, ting (Gəncə). – Təzə yerdə büyün yüz barmaxlıx salmışam 2. yeni salınmış tənəklik (Ağdam)
(Qazax) nişan almaq. – Baro:utduyuf bir güllə atdım, o sa:t canavar aşırıldı
(Şəmkir) kiflənmək. – Çörəyi isdi-isdi yığanda, köx’nələndə barrı:r
(Bərdə) bax barramax
I (Qazax, Tovuz) bax barramax. – Çörəx’ barranıf yeyləsi döyü (Qazax); – Çörəyin üstünü isti-isti basırıfsıη ız barranıf (Tovuz) II (Ağdam, Bərdə, Şuş
barsax dolması: (Şəki) bağırsağa doldurulmuş mal içalatı, evdə hazırlanmış kolbasa. – Malın içini döyüf, bişirif mal bağırsağının içinə doldu:rux, olu
(Şamaxı) araba cağlarının keçdiyi deşikli ağac. – Ərəbəmün basacağı sınmışdı, təzəsin qayırtdırıb taxdım
(Bərdə, Daşkəsən, Gədəbəy, Gəncə, Xanlar, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz) 1. nəsil, tayfa (Bərdə, Daşkəsən, Gədəbəy, Gəncə, Xanlar, Şəmkir)
(Oğuz) xəcalətli. – Sənnən pul almışam, sə:n yanında basalaxlıyam
(Laçın) tələsik, təcili. – Şəmil basarax içəri girdi
(Kürdəmir, Qarakilsə, Şuşa) qabiliyyət, bacarıq, fərasət ◊ Basaratı bağlanmax (Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Şərur) – özünü itir