(Bərdə, Qarakilsə, Şuşa, Tərtər) bax çarpana I. – Top atılanda çarpanax adama dəyif yaralıyır, ya da öldürür (Şuşa); – O çarpanaxlardan yığ gəti bıra
(Xaçmaz, Quba) dolaşıq, qarışıq. – İşim çux çarpaşuxdu (Quba)
I (Ağdaş, Gədəbəy) arxalıq və ya qadın kəmərinin qarmağı. – Arxalığımın çarpazı tüşüf (Gədəbəy); – Bu kəmərin çarpazı yaxşıdı (Ağdaş) II (Zaqatala) cə
(Naxçıvan) bax karsı
(Zaqatala) kiçik talvar. – Çartambulu düzəltdim
(Daşkəsən) çatlamaq. – Uşax vaxdı məj tutanda qolu burxuluf, sümüx’ləri çartaşıf
(Şamaxı) islanmağa qoyulmuş buğda. – Çartdama qayır, savah hədik bişirək
(Cəlilabad, Gəncə, Yardımlı, İrəvan) 1. çəpgöz (Gəncə, İrəvan). – Lap çaş adam kimi baxırsan (İrəvan) 2
(Əli Bayramlı) çanaq sümüyü. – Onun çaşalı yaman yekədi
(Ağcabədi, Ağdam, Çənbərək, Gədəbəy, Kəlbəcər, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) yabanı bitki adı. – Çaşır yeməli otdu, onu şovrıya da atıllar (Zəngilan); –
(Şəki) bax çatal I. – Ho çatağ almanı maηa versaηa
I (Ağdam, Axalsxi, Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, İmişli, Kürdəmir, Zəngilan) 1. bir-birinə bitişik (Ağdam, Zəngilan)
(Bərdə) haçalıq. – Çatallıx ən çox qoz ağacındo:lur
(İmişli) birləşmək, qovuşmaq. – İki bazı gəlib orda çataşıb
(Oğuz) yabanı ağac adı. – Uşaxlar çatdağannan oyuncax qayrıllar
(Zəngilan) saqqız ağacının meyvəsi. – Bizim çox çatdaquşumuz var
(Qazax) dalaq xəstəliyi. – Uşaxda görörsən kin, çatdalax olor
çatığı çatmax: (Basarkeçər) odunu, təzəyi baş-başa, uc-uca qoymaq. – Təndirə kərmələri çatığı çat ki, yaxşı yansın
çatıx almax: (Ağcabədi) azacıq dincəlmək, istirahət etmək, yorğunluğunu almaq. – Yasdı yolda atdan düşüf bir əz çatığ aldıx, sora getdix ◊ Çatıx vermə
(Cəbrayıl) çatı ilə bağlamaq. – Bızavı çatıla pambığa girməsin
(Dərbənd) kotana qoşulan əlavə heyvanların boyunduruğunu əvvəlki heyvanların boyunduruğuna birləşdirən taxta parçası
I (İmişli, Yevlax) ip. – Çatmeyi ver, çualları çatım (Yevlax) II (Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, İmişli, Şahbuz, Tovuz, Zəngilan) baş-başa bağlanmış üç
(Salyan, Yardımlı) bax çatmax I
I (Basarkeçər, Çənbərək) yandırmaq, qalamaq. – Ojağı çatmışam, qazanı gəti (Çənbərək) II (İmişli, Yevlax, Zəngibasar) 1
(Gəncə, Xanlar) qoyun budunun uc hissəsində qarmaq keçirilən yer. – Qoyunu kəsif çatmakeçənnən asıf soyullar (Gəncə)
(Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) 1. çalışmaq, əlləşmək (Meğri). – Canəli çavı:r onnan ötrü ki, bir bölüx’ külfəti var 2
(Zaqatala) bayquş
(Böyük Qarakilsə, Goranboy, Qazax, Ordubad, Salyan, Yevlax) əqrəb. – Həsəni çayan çaldı (Ordubad); – Çayan adamı vuror (Qazax); – Çayan göyülün tüşman
(İsmayıllı, Oğuz) quş adı. – Çaydaçapan kimi çox tullanub düşmə (İsmayıllı)
(Şəki) su çıxan yerdə əmələ gələn kiçik göl. – Çayıl var qışdağın ayağında, horda çimillər
(Gədəbəy, Mingəçevir, Yardımlı) çay içmək. – Ay Həsən, gəl bir çayla (Gədəbəy); – Gəlsənə, gedəx’ bir çaylıyax (Tərtər)
(Qazax) sınıqsökük. – Çaynax-çoynax bir haraveydı, onun da oxu qırıldı
(Ağdam, Qazax, Oğuz) 1. çay dəmləmək üçün istifadə edilən ətirli ot (Ağdam, Oğuz) 2. quru çay (Qazax, Zaqatala)
(Ağdam, Bakı, Salyan) bax çayriz. – Çayrız sındı, çay dağıldı (Bakı)
(Lənkəran, Salyan, Şamaxı) çay qabı. – Çayrizə çay tök (Lənkəran); – O çayı tök çayrizə (Şamaxı)
çeçin gəlməx’: (Cəbrayıl) qəribə gəlmək, təəccüblü görünmək. – Sizə çeçin gəlir?
(Qarakilsə) dincə qoyulmuş yer
(Oğuz) qabaq, düyü və qoz ləpəsindən hazırlanan xörək adı. – Qavağı soyuf tökürəm suya, bişənnən so:ra düyünü tökürəm, üzünnən bir boşqaf həlimini alı
(Şəki) cır tut ağacı. – Qalan çekillərin hamısıını qırsan, üş günnüx’ yarpağ olar
(Meğri) bir qədər, azacıq. – Əzəllər bir çeltə nəfdən ötrü şorta-şorta Ordubada gedərdıx
(Şəki) dəstə. – Axşamdı, hələ bi çəngə də ot bişməmişəm mallara
(Şəki, Zaqatala) paltarasan. – Paltınımı hordan, çengəldən asıf keşdim içəri (Şəki)
(Şəki) həyasız. – Ho çengini hardan taniyisən?
(Cəbrayıl, Ordubad, Qarakilsə, Lerik, Salyan, Şərur) çəp. – Gözü çer olanda əyri görür (Şərur)
( Göyçay) bax çer
(Şəki) cücərmək. – Sudan çıxannan sora toxumu ta: ki gözdü:rüx’ o çertir, çertənnən sora aparıf səpirix’
(Şəki) quş tutmaq üçün at tükündən düzəldilmiş cələ. – Qışda çertmə qururdu ağaşdərin altında uşaxlar, quş tutüydülər
I (Ordubad) xışla yumşaldılmış (torpaq). – Qalxoççılar həmməşə taxılı çeş torpağa səpillər II (Qax) milçək sürfəsi
(Dərbənd) kisə. – Üç çeşal buğda apardım değirmana
(Basarkeçər) səhər sağına