(Qazax) zümzümə
(Şəmkir) gün düşən yer. – Gəlin bu günağaşıda oturuf bir əz qızınax
(Tovuz) bax günağaşı. – Yayda güna:rşıda otumazdar, qışda oturallar
(Qazax) məhsulu əməkgününə görə bölmək
(Bakı) bax gündəquş
(Bakı) şərq
(Bakı, Lənkəran) 1. b a x gündəquş 2. şərq küləyi
(Zaqatala) böyük iynə. – Corablarmı gündüclə yama
(İmişli) yaşayış, dolanacaq. – So:ra gündürrügləri olmadı, dolanışığ pis oldı
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Salyan, Zərdab) körpə quzu saxlanılan yer. – Quzuları günəbaxana saldım (Ağdam); – Quyi kimi yer qazırduğ, ona günəbaxan deyi
(Bərdə) daldalanacaq. – Yevlaxdan gələndə yolda məni yağış tutdu, dönüf qarağacın divində özümə günəlgə qayırdım
(Zaqatala) buğda növü
(Təbriz) ot tayası. – Qurumuş otı gətirrux, qapıda güni düzəldirux
(Qusar) qozbel
(Gədəbəy, Qazax) bir gündə şumlanmış sahə. – Qalxozun çox günnüx’ləri var (Gədəbəy)
I (Zəngilan) əməkgünü II (Yardımlı) papağın günlük hissəsi
(Gədəbəy) gündüşən (yer). – Günöysü yerin otu tez çalıner
(Tovuz) günün təsiri ilə xarab olan, çürüyən (qatığa aiddir). – Günsüx’ qatığı itə atallar, a bajı
I (Çənbərək) boş, bikar gəzmək. – Usuf günüzü axşamatana aralıxlarda günsüyür II (Tovuz) günün təsiri ilə xarab olmaq, çürümək (qatığa aiddir)
(Gədəbəy) xalçaçılıqda istifadə olunan alət. – Günü düzətdiηizmi xanıya?
(Borçalı) bir hektar yer
(Tovuz) sütunların baş tərəfinə vurulan bəzəkli taxta
(Təbriz) yıxmaq, arxasını yerə vurmaq. – Qardəşim onu güpsəmişdi yerə
I (Cəbrayıl, Zəngilan) iri üzüm salxımı. – Bir gürdəx’ yedim qarnımı doydudu, düz bir kilov olardı (Zəngilan) II (Lerik) qar topası
(Yevlax) çuxur yerlərə dolmuş qar
(Cəbrayıl) gözümçıxdıya salmaq, bezikdirmək. – A:z, o da bacı qızıdı dayna, uşağı niyə gürgəliyirsəη
(Meğri) qorxaq. – Gözüm su işmer Fəxratdan, çox gürgənə uşaxdı
(Ağdam, Bərdə, Borçalı) buğda növü. – Gürgəni buğdanın çörəyi yaxşı olmur (Ağdam)
(Ağbaba) biabır, rüsvay. – El içində gürgəvaz olmax çox pis işdi
(Tovuz) bax kürnəc. – Heyvannarı isdidə gürnəcə yığırıx
(Gədəbəy, Hamamlı) istidən bir yerə toplaşmaq, sıxlaşmaq (qoyunlara aiddir). – Qoyunnar issidə gürnəşdənər (Hamamlı)
(Xanlar) bax gürnəşdəməx’. – İsdi havada gürnəşər qoyun-quzu
(Salyan) saxsı suqabı. – Gürnini mə: ver, Əli; – Gürniyə su töküllər
(Şəmkir) çalxamaq (nehrəni). – Nehrə:n ağzın səleynən sələli:rsəη, soηra gürpəzdi:rsəη yağ olur
(Qazax) çalxamaq (nehrəni). – Gə nəhreyi gürpüşdürəx’, görəx’ kim-kimi yorajax
(Göyçay, Qazax, Sabirabad, Salyan) bax gurşad. – Gürşad yazza, payızza çoxalır (Salyan)
(Lerik, Yardımlı) leysan, güclü yağış. – Çölə çıxmalı döy, gürşat tökey (Yardımlı)
(Gədəbəy) bax gurşad
(Oğuz) şəlalə
(Quba) 1. külbə (təndirdə) 2. evin havasını dəyişdirmək üçün divarda düzəldilən xüsusi yer, yelçəkər
(Salyan) ağzıaçıq çəllək. – Güşata su doldur, durulsun
(Ordubad) şaftalı
(Zaqatala) tələsik yemək. – O, çörək güvəliyip gitdi
(Quba) cır alma. – Uşaxlar meşədən çuxli güyü yığdılar
(Balakən, Cəbrayıl, Gəncə, Kürdəmir, Qax, Oğuz, Şəki, Tovuz, Yevlax, Zəngilan, Zərdab) mis səhəng. – Güyümü götü suya gidax (Oğuz); – A:za, vadanoy di
I (Əli Bayramlı, Sabirabad, Salyan) bax küz II (Əli Bayramlı, Xanlar, Sabirabad, Salyan) 1. payızlıq şum (Əli Bayramlı, Sabirabad, Salyan) 2
(Şəki) payız otu, payızda göyərən ot. – Güzdex’ malı kökəldən şeydi
(Biləsuvar) payızda qoyunquzu saxlanılan yer
I (Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, Ordubad, Zəngilan) 1. b a x güzdex’ (Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Ordubad, Zəngilan)
(Basarkeçər, Çənbərək, Xanlar) payızlıq taxıl. – Ə:, malları qavala, güzdüyə doluf (Basarkeçər); – Malağanın dalındakı güzdüx’ yatıf deyn beçəliyif (Ç