(Qarakilsə) kök, dolu (adam)
(Çənbərək, Meğri) baca, deşik. – Samanı gılıfdan samannığa töx’düx’ (Çənbərək)
(Ağdam, Çənbərək, Qazax) mal otu yedikdən sonra qalan çör-çöp. – Malın qavağında qalan gırcını bir yerə yığ (Çənbərək)
(Çənbərək) mələmək. – Qoyun quzusuna gırdıyır
(Cəbrayıl, Çənbərək, Qazax, Oğuz, Meğri, Tovuz) bax girdim. – Bu palıdı duğrasam, utız gırdın çıxar (Meğri)
(Meğri) iri üyüdülmüş (un)
(Oğuz) bax girz. – Gırsı bizdə çox pişirillər
(Çənbərək, Qazax, Tovuz) böyük ağacları ortasından balta ilə kəsmək. – Eşdəki vələsi gırtda, peçə doldurum dəmbildəsin (Çənbərək)
(Borçalı) bax gıvrıt
(Meğri) bax givlə
(Qazax) kök, dolu (adam). – Fatma çox gıvrıt qızdı
(Şuşa) günaşırı tutan xəstəlik adı. – Həsən gibb azarına tüşüf
gic-karığ olmeg: (Bakı) çaşıb qalmaq. – O qədə işim var ki, gickarığ olmışam
(Dərbənd) gənə. – Gicələr iki cürə var: birinə diyərüg iri ağ gicə, birinə diyərüg xirdə qarə gicə
(Bakı) 1. istiqaməti bəlli olmayan külək 2. burulğan. – Bı dəfə də:zdə çiməndə gicəvardan gücnən qutardım
(Dərbənd) ağılsız, huşsuz. – Ay üküz uğli üküz, gicgah şeysən ki sən
(Şuşa) tikanı olmayan, dalamayan gicitkən. – Gicitkananası dalıyan döyü
(Bakı) səfeh, ağılsız
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Şamaxı) burulğan. – Geçmə, gico:du, batarsan (Şamaxı)
(Basarkeçər, Laçın, Tovuz) etibarsız. – Ay gidi Abbasəli indi olaydı, danışeydı, siz də yazeydıηız (Basarkeçər); – Eh, gidi dünya, çoxlarını uddun (To
(Qax) şəkərçörəyi
(Tovuz) paltar. – Giəcəyim çoxdu, hamsı da təzə
(Bakı) toxunma pərdə (pəncərə üçün)
(Dərbənd) bayquş. – Gigimoy uliyədi, diyəllər bir xata ular, xeyrə də uliyəni var gigimoynun, zərələ də
(Quba) ara vurmaq, ara qarışdırmaq. – Ga:var, gigirtdəmaği u üzünə adət eliyib
(Quba) mozalan
(Lerik) quşəppəyi
(Lənkəran) daranmamış, pırtdaşmış saç
(Ucar) nadinclik etmək. – Əhməd bü:n çox gijiyif
(İmişli) qıjov, çayın iti axan yeri. – Gijoyda çimmiyin, batarsu:z
I (Bakı, Salyan) paltar və ya baş yumaq üçün istifadə edilən gil II (Dəvəçi) gül
(Ağdaş) gülabpuş. – Gilabzan saxsı qabdan olur
(Quba) bax gilabzan. – Gilabzəni tuyda, xeyir işdə işdədərduğ
(Quba) bağlamaq üçün qapının arxasına keçirilən taxta və ya dəmir
(Xaçmaz, Quba) haşiyə. – Bizim xəlçənin güzəl gilandarı var
(Hamamlı) ərzaq anbarı
(Qax) kösöv
(Cəlilabad) itburnu
(Sabirabad, Salyan) gödək kəsilmiş yoğun odun. – Gildiri yandırıllar qışda (Salyan)
(Bakı, Gədəbəy, Kürdəmir, Salyan) gilə-gilə, damcı-damcı. – Uşağın gözünnən gildir-gildir yaş gəlir (Salyan)
(İsmayıllı) umu-küsü
gilə-zuzə getmeg: (Bakı) zarıldamaq, inildəmək (xəstəlik nəticəsində). – Ağəz, uşağın buxağına mərcimegcən bir sizağan çıxıb, gecələr sə:rəcən gilə-zu
(Salyan) körpə quzu saxlanılan yer. – Giləgüzzə quzı saxlallar
(Lənkəran) kəklikotu. – Xəlil, boğazun ağrıyır, gəl birəz giləmərzə qəynədim iç
(Bakı) quş adı
(Lənkəran) gündüz saat 11-12 radələri. – Giləy naharına çıxmışuğ
(İmişli) daş-kəsək. – Tarlada giləzəkdən yerimək olmur
(Cəlilabad, Yardımlı) bax givlə. – Gilfə təndirdə oley (Yardımlı)
(Qax) laxtalanmış qan. – Horda gilgam qan vardı
(Bakı) taxta və ya dəmirdən hazırlanan sağanaq şəkilli uşaq oyuncağı. – Meyti küçədə gilgileynən oyni:r