I (Ağcabədi, Bərdə, Cəbrayıl, Xocavənd, Kəlbəcər, Qarakilsə, Zəngilan) bax kürüş. – Mən uşağ olmuşam, hər savax qızıl balığın kürüşnəsinnən ma: yediri
(Ağdərə, Şəmkir) arxalanmaq. – Yazığın kimi var, o da saηa küsənir (Şəmkir)
(Xaçmaz, Şəki) həsəd aparmaq. – Ağıllı, bacarıxlı adama küsənəllər (Şəki)
(Oğuz) qovrulmuş şabalıdla döyülmüş qozdan hazırlanmış çərəz. – Çərəzdi də küsmə, qonax gələndə qoyallar surfaya
(Ağdaş) ağırxasiyyətli, qaraqabaq (adam). – Nuru küsnətdi
(Dərbənd) bitki adı. – Küstümə dəymə, küsər
(Quba) tütək. – Bu gün çubandan bir küsül alacegəm
I (Füzuli, Salyan) su çəlləyi. – Apar küşatı bulaxdan doldu gəti (Füzuli); – Küşatdan su qurtardı (Salyan) II (Oğuz) 1
I (Quba) bel. – Kəməri küşdivə keçir II küşdiyə girməg: (Şamaxı) güləşmək, qurşaq tutmaq. – Həmidnən Həsən küşdiyə girdi
(Salyan) ağ rəngli və xoş ətirli yabanı çiçək adı. – Bir dəs küşdənə aldım
(Borçalı, Tovuz, Zaqatala) 1. rəndə (Tovuz, Zaqatala) 2. ağacın içini yonub çıxarmaq üçün işlədilən alət (Borçalı)
(Zaqatala) küşdərə ilə ağacın içini yonub çıxartmaq. – Ağacı küşdərələdim; – Küşdərəni ver bu ağacı küşdərəliyim
(Cəlilabad) 1. az, azacıq 2. yaxın. – Əliynən cibinin arasi bi küşdig yerdi
(Xaçmaz, Quba) bax köşə
(Meğri) kötək. – Vəzir durer bir mahna saler, arvada beş-altı küşəmal çəker
(Quba) balıqqulağı. – Dənizdən çuxli küşərə yığdım
(Gəncə, Qazax) qovmaq. – Toyuxları buğdanın üsdünnən küşgür (Qazax); – Qoyunu küşgür yoldan çıxsın (Gəncə)
(Zaqatala) rəndələmək. – Bu taxtanı küştələmək lazımdı
(Axalsxi, Şəki, Zaqatala) bax küşdərə (1-ci məna). – Taxtaların hamısı küştərədən çıxıtdı (Şəki)
(Quba) saxsı suqabı. – Səhər durub küşüni su ilə doldur
(Qax) pıçıldamaq
(Borçalı) darıxmaq. – Əhməd niyə belə küşümləner, fikirrəner
(Naxçıvan) düşbərə. – Küşvaraya turşu tökəllər
I (Bakı, Cəbrayıl, Çənbərək, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Qax, Qusar, Mingəçevir, Salyan, Tovuz) 1. b a x kut (Cəbrayıl, Qusar)
(Bakı, Gəncə) qalaqlamaq, toplamaq, topa halında yığmaq. – Daşın hamısın bir yerə kütdəmə (Gəncə)
(Salyan, Bakı) korşalmaq, kütləşmək. – Balta:n ağzı kütəlib (Salyan)
(Quba) toyuqların yumurtlaması üçün düzəldilmiş səbət. – Kütgundan bir yumurta gəti
(Şamaxı, Salyan) küt, iti olmayan. – Bu balta nə kütkəsməz şeydi (Şamaxı)
(Ağdaş) bax kütküt. – Kütkürüş yaxşı oyundu
(Ağdaş) qoz-qoz oyunu. – Kütkütdə mən uddum
(Bərdə) quduzluq əleyhinə dərman. – Ə:də, bazara gedən olsa, bir əz kütlə aldı, quduz dalıyan mallara verəx’
(Şamaxı) ciftləşmək (itə aiddir). – İtlər kütləşib
(Ağdaş, Çənbərək, Mingəçevir) 1. çox işlənmə nəticəsində işə yaramayan kötük süpürgə. – O kütmüx’ süpürgəni mənə ver (Ağdaş) 2
(Gədəbəy, Kəlbəcər) gödək və yoğun. – Nəvlim, kütmül adam bizim kətdə yoxdu (Gədəbəy)
(Oğuz) 1. şikəst 2. çolaq. – Barmaxsız əl, ayax da kütüldü
(Cəlilabad) qozbel. – Gəh deylər ki, qozbeli qəbir düzəldər, gəh də deylər ki, kütüni qəbir düzəldər
(Masallı) qozbel
(Daşkəsən, Kəlbəcər) qocalmaq (heyvana aiddir). – Tişi tökülüf, kütvallaşıf (Kəlbəcər)
(Cənubi Azərbaycan) hörgüc. – Dəvənin küvəni çox balacadı
I (Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Tovuz) iki və ya üçillik dişi keçi. – Küvərin əti dübürün ətinnən pis olar (Culfa) II (Borçalı) bax küvən
(Ağdaş, Göyçay) avaralanmaq. – Əli küvərlənir axşamacan (Ağdaş)
(Qax, Şəki) bax kuvul. – Dağda ayı küvülü gördüm (Şəki)
küy yatmax: (Ağdam) kürt yatmaq ◊ Küy tüşməx’ (Ağcabədi, Bərdə) – kürt düşmək. – Tö:üx küy tüşüf (Ağcabədi)
(Qazax, Tovuz) bax küvər I
küyqara töx’məx’: (Çənbərək) hay-küy salmaq. – Nə küyqara töx’- müsəη ə:, cama:tı yığmısaη başıηa
(Təbriz) qapının üstündə hərəkət edən dəmir. – Bizim də qapının üssündə dəmirdən küynəx’ vardı
(Cəlilabad) hürkmək. – At nə gördisə küyükdi
(Ağcabədi) kökəlib harınlaşmaq. – Mal çox ye:ir küyükür
I (Ağdam, Mingəçevir, Ucar) 1. deşik (Ağdam) 2. koğuş (Ucar). – Küyüldə quş da yaşıyır, ilan da olur II (Qax, Şəki) bax kuvul
I (Borçalı, İmişli, Qax, Ordubad) payız. – Qoyunu yaz otar, yaz otarmadın duz otar, duz otarmadın küz otar (İmişli); – Taxıl səfdiη küzdə sula, küzdə