(Culfa, Yardımlı) qanmaz, kobud. – Həsən hozi adamdı bı kətdə (Culfa)
(Cəbrayıl, Culfa, Salyan) bax hozaki
hozilıx eləməx’: (Culfa) qanmazlıq etmək, kobudluq etmək. – Kamal hozilıx eliyib qapını sındırdı
(Gədəbəy, Qarakilsə, Meğri, Şərur, Sabirabad) bax hozi. – Sən yaman hozusan (Sabirabad); – Nə: η belə hozudu təzə firqəndə (Gədəbəy)
(Şərur) kobudluq etmək
(Oğuz) hövsələsiz. – Səbirsizdix’nən bir iş görürsən, diyir höcələy olma!
(Bakı) kobud, qaba
(Gədəbəy, Hamamlı) bax hövə. – A Gülbəs, sən alla, sıx hö:ələ, qoy palaz bərk düşsün, hö:ə xananın canıdı (Gədəbəy); – Hana hö:əsiz toxummaz (Hamamlı)
I (Gədəbəy) arı tutmaq üçün qurğu. – Hö:ər qayırdım dünən arıya II (Gədəbəy) arı pətəyində qışa ehtiyat hissəsini qoruyub saxlamaq üçün dördkünc çərçi
(Bakı, Kürdəmir) bax höyə II. – Öküznən bir hö:gə yeri bir günə sürərdük (Kürdəmir)
(Meğri) intizamsız. – Dördimci birqadada högəpuzan adam Canəlidi
(Salyan) suyu bölüşdürmək üçün ayrılmış dəstənin başçısı
I (Lerik) vərdiş II (Salyan) mehr, məhəbbət. – Gülşən hö:gürün salıb mənə, hara gedirəm, əl çəkmir
(İmişli) buğaya gəlmək. – Üç gündi inəg almısan, qoş mala högürrəşsün
(Gədəbəy) 1. yaş 2. nəm. – Paltar höğüşdü, yığme:iη hələ
(Qazax) koğuş, ağacın içindəki boşluq
(Əli Bayramlı) çayın enli və dərin yeri
(Daşkəsən, Gədəbəy) kotana qoşulan öküzlərin üçüncü cütü. – Hökkəl qoşuη, köme:ləsin bir az (Gədəbəy)
(Bakı) yoldaş. – Bir az otur, hökür ol mənə Hökürə gəlmək (Kürdəmir, Şamaxı) – buğaya kəlmək. – İnək hökürə gəlir (Şamaxı)
(Basarkeçər, Gədəbəy, Gəncə) səbirsiz. – Höləki adam tez xata: tüşər, atalar demişkən (Gədəbəy)
(Quba) yolun çökək yerində yığılan su. – Əhmədin harabası höləndə qalubdu
(Goranboy) uzun
I (Əli Bayramlı) başına hava gəlmək, havalanmaq II (Salyan) narahat olmaq, fikir eləmək. – Axşam pis yuxu görmişəm, onnan bəri höllənmişəm
(Qarakilsə) kəllələşmək. – Mən onunla hölləşdim
(Şamaxı) bax höyüş II
(Qarakilsə) buğaya gəlmə ◊ Hör almax’ (Şəki). Hö:rə gəlməx’ (Cəbrayıl, Culfa, Mingəçevir, Şəki) – buğaya gəlmək
(Bakı) şişmək. – Yarası hö:r eliyib
(Xanlar) yamamaq. – Axşamatan köhnə paltar hörəliyəjəm
(Tovuz) isinişmək, alışmaq. – Uşaxlar asda-asda analıxlarına hö:- rəşillər
(Cəbrayıl) hürkmək. – Ə:, inəx’ hö:rqələndi, onu qaytar
(Şəki) sünbüllü ot adı
(Ağdaş, Gəncə, Xanlar) başına çəkib içmək. – A qızım, ürəyim yanır, o ayrannan ver hörtdədim (Ağdaş); – Hörtdətdi işdi, yanı suçulama işdi (Gəncə)
I (Bərdə, Qarakilsə, Salyan) heyvanı otlaqda bağlamaq üçün uzun ip, kəndir. – O hörüyü gəti, atı hörüx’lə:jəm (Bərdə) II (Qarakilsə, Şərur) bax hörük
(Qazax) bənna
(Bərdə, Şərur, Qarakilsə) heyvanı otlaqda uzun ip, kəndirlə bağlamaq. – Dana ajdı, onu apar, otdu yerə hörüx’lə (Bərdə)
(Salyan) hörmək, toxumaq. – Gör hörümçəg nə yaxşı tor hörümli: b
(Basarkeçər) bir il dincə qoyulan yer. – Yeri payız şumli:rix’ əkirix’, gələn payız biçinnən sonra ora hörüyəyğı olur
(Bakı, Salyan) deyinmək, şikayətlənmək. – Hacağa sə:n dalucan hö:- si:rdi (Bakı)
(Bakı) tələsə-tələsə. – Hardan gəlirsən belə hö:sün-hö:sün?
(Qax) tərs <adam>. – Ho ne hösüt adamdı?
(Oğuz) bax höyüş. – Hö:ş yerdə oturma, xəstələnərsən
(Başkeçid, Borçalı) un horrası. – Yamannamış inəyə höşül çəkəllər (Borçalı)
(Gədəbəy) evə şirə çəkmək. – Bir əz höşül qayır, qoy öyün içini höşüllə:x’
(Qəbələ) quyu. – Get, hö:tdən su gətir
(Zaqatala) boydan uzun, ağıldan kəm. – Bizim bu Əhməd hötüllütünün biridi
(Zaqatala) ağılsızlıq. – Əli cama:t arasında hötüllütülüx’ eli:rdi
(Salyan) səksənmək, qorxmaq. – Arvad qarannığda hö:ül eliyir
hö:ür salmax: (Biləsuvar, Zaqatala) məhəbbət salmaq. – Həsən Əlinin qızına hö:ür salıb (Biləsuvar)
(Gədəbəy) buğayagəlmə vaxtı çatmış düyə. – Bir hö:üralanım var
(Göyçay) məhəbbət salmaq