(Sabirabad, Salyan, Zəngilan) bolluq
(Quba) burnunda danışan. – Sən də nuğ-nuğ olma
(Quba, Tabasaran) iribuynuzlu <heyvan>. – Bizim kəndə dört dənə nuğay inəg gətirdilər (Quba)
(Bakı) bax noğala
(Qazax) adət, dəb. – Toyda qapı basmax nuxusdu
(Mingəçevir) bax nimdar
numud vermeg: (Bakı) öyünmək, lovğalanmaq
(Cəbrayıl) kobud adam
(Quba) armud növü adı. – Həsən nurunburun armudu dərib gətirdi
(Quba) qanun, qayda. – Hər yerdə bir nusq var
(Ağcabədi) xəlvəti iş görən. – O, nusqanın biridi
(Gəncə) ara həkimlərinin göstərişi ilə dərmanlar hazırlayıb satan. – Nusqabənt Kərimin tükənində nə desən var
(Çənbərək) nişan almaq. – Bürəbütdəni elə nuşqulladım kın, əlimnən daş açılanda dombalağ aşdı
(Cəlilabad) bax navar (2-ci məna)
(Xaçmaz) bax navur I
(Mingəçevir) kolluq
I (Cəbrayıl, Ordubad, Zəngilan) tənbəl. – Həsən çox nuzuldu (Ordubad) II (Ordubad) inadkar
(Şamaxı) bax muzula. – Anamın nuzulası tutıb, başın götürə bilmir
(Lənkəran) tər iyi
(Quba) səpki ◊ Nübarək olmağ – səpmək. – Keçən gecə sifətim nübarəy oldu
(Naxçıvan, Şərur) təsadüfən
(Göyçay, Ucar) şitil
(Çənbərək, Qazax) bax nö:əx’. – Ə:ğım nü:əyə tüşdü (Qazax); – Nü:əx’də ot sıxdı, amba çox daşdıxdı (Çənbərək)
(Yevlax) mövsüm. – Payız nü:əni şalampur yiməli olur
(Borçalı) ikiyaşar keçi
(Şəki) tufan, çovğun. – Axşama yaxın bəh nüfrün qofdu
(Sabirabad) bol
(Şəki) eyhamlı. – Nə çox nüktəli danışırsan
(Dəvəçi) nişanlı oğlan və ya qıza verilən ad
(Bakı) yağda bişirilmiş, lakin qarışdırılmamış yumurta. – Nümri yari ağ, yari sari rəngdə olur
(Qazax) nümunə. – Toxumnan nümüş gətirin görəx’ nətə:rdi?
(Biləsuvar, Göyçay) bax in II. – Toyux nünə girmişdi (Göyçay)
(Bakı) avara
(Borçalı, Qazax, Zəngilan) ağcaqanad. – Bizim yerdə çox nünü var (Qazax); – Nünü ağaca çoxlu yığılır (Borçalı)
(Ağdam, Ağcabədi, Naxçıvan) bax nanığ. – O, nünüyün biridi (Ağcabədi); – Mürsəl çox nünüy uşaxdı (Naxçıvan)
(Ordubad) kotana qoşulmuş öküzlərin boyunduruğu üstündə oturub onları sürən adam. – Nürsə yoxdu, cüt işdəmir
(Zəngilan) bax neşqurd
(Sabirabad) səbirsizlik. – Nütərəliyinnən bu gün özün az qala həyatını puç eləmişdin
(Sabirabad) səbirsiz
(Ordubad) nəsil. – Həsənin nütvəsi kəsildi
I (Daşkəsən, Qazax) dərə. – Qoyunnarı nüyə apar otdasın (Qazax) II (Xanlar) üskük. – Nüyü barmağa keçirillər paltar tikəndə
(Göyçay) bax nü:ə. – Mə:m əkdiyim nüyələr gələn il məhsul verər
(Ağdaş, Xocavənd, Qubadlı, Naxçıvan, Oğuz, Şəki) bax nü:ən. – Hacı, əlli manat mənə əl tut, barama nüyənində verərəm (Naxçıvan); – Arpa nüyəni yetişdi
(İmişli) dirçəlmək. – Qoyunu yaxşı otararsaη oanışar
I (Gədəbəy) məğz, əsas. – Uzun danışma, sözüηün oarnı de! II (Gədəbəy) uyğunluq, münasiblik. – Heş oarı varmı sən dediyiηin oyşə? ◊ Oarı olmax – layiq
(Bakı) bax avazımağ. – Qərdəşim cani, uşağ yaman oazımışdı
(Hamamlı, Qazax) bax avazımağ. – Kişi durduğu yerdə birdən oazıdı (Hamamlı)
(Biləsuvar) köçərilik. – Günimiz obaçılığda keçərdi qədimdə
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Gəncə, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) tezdən, sübhdən. – Naxxartana obaş dursaη, oxxartana da yunul oloy canın (Gədəbəy)
(Lənkəran) parça, tikə. – Səkinə, bi obur balığ verərsə:n?