(Qazax) bax püsüntü. – Püsürüntüynən zibil bir sözdü
(Qazax) xəkəndaz. – Püsürüntügötürənnən zibil atallar
(Culfa) bax pusus
püsyər olmax: (Gəncə, Qazax) səpələnmək. – Taxıl püsyər oluf (Qazax); – Bayramda arvad-uşax hamısı düzdərə püsyər olur (Gəncə)
I (Oğuz) yabanı bitki adı. – Püşün diş ağrısına xeyri var II (Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Qax, Qazax, Meğri, Şəmkir, Tovuz) bax puş
(Ağdam, Ağdaş, Balakən, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) şlüz (çayda, arxda, dəyirman novunun başında və s. lazım olduqca su buraxmaq üçün qapı)
(Hamamlı) qoyunu qayçı ilə qırxarkən zolaq əmələ gətirmək. – İsa qoynu yaxşı püşdəx’le:f
(Hamamlı) zolaqlı qırxılmış (qoyun). – Ə, püşdəx’li qoyun gözümə dəymir axı, görən, harya gedif!
(Qazax) qoyun qırxılarkən belində düzəldilən yun zolağı
(Qazax) xörək adı. – Püşdəmə mal ətinnən pişir
(Şəmkir, Tovuz) peyinləmək. – Yeri əkerix’, sonra da püşderix’ (Tovuz); – Bi:l yeri püşdədim, qartof yaxşı yəldi (Şəmkir)
püşgü tutmax: (Basarkeçər) güləşmək. – No:rıznan İsa püşgü tutuflar, No:ruz basıv onu
(Başkeçid, Qazax) bax pusqax II
(Ağbaba, Hamamlı) 1. ipək parça növü adı. – Püşü bəzəx’li parça olurdu: yaşıl, qırmızı, göy irəngdə olurdu 2
(Salyan) lobyanın göy qabığı. – A:z Lətifə, lobyanın püşülün tök inəgə
(Balakən) bax pitə (2-ci məna). – Şəhərdən qoca anam üçün isdədiyi pütəni aldım
(Balakən) bir baş yaylığı üçün lazım olan qədər material. – Şəhərdən qoca anam üçün bir pütəlik tənzif aldım
(Qazax Şəmkir) bütünlüklə, bütöv. – Mən çörə:i pütrəm yedim; – Otu pütrəm yığdıx haravıya (Qazax); – Pütrəm gəti, üsdünnən alma! (Şəmkir)
(Salyan) bax pütrəm. – Mənə bi dənə pütrüm kağaz verüz
pütüz eləməx’: (Cəbrayıl) yormaq, əldən salmaq
(Qazax) toplamaq
(Lənkəran, Masallı) zənbil toxumaq üçün istifadə edilən yabanı bitki adı. – Miri zəmbil püzəsi qırmağa gedib
(Cəbrayıl, Kürdəmir) barama təmizlənərkən quru yarpaq qarışıqlı çıxan zibil. – Püzgə heş nəyə gərək döyül, barama zibilidi (Kürdəmir); – Bu püzgəni bı
(Meğri) qif. – Nəft tökəndə ləmpiyə rahatını qoyeylər ləmpənin ağzına
(Meğri) üzərinə tənək budaqları atlanmaq üçün 2-3 metr hündürlükdə düzəldilən talvar
(Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Hamamlı, Qazax) bax iraqqı. – Gülnaz öydən raqqını gəti, əlimi yüəjəm (Qazax); – Raqqıyı ver, əlimi yu:m (Hamamlı)
(Qax) şəlalə
(Meğri) xış və ya kotanın torpaqda açdığı şırım
(Quba) sapa düzülmüş qax
rasgələ olmax: (Meğri) qarşılaşmaq, rastlaşmaq. – Tərbiznən bazarda rasgələ oldum
(Qax) nazik bağırsaq
(Bakı, Ordubad) hərdəmxəyal, sözünün üstündə durmayan, fikrini tez-tez dəyişən. – Bircə onu dindirmə, raybaray adamdı o; – Ada, sən nə raybaray adamsa
(Lənkəran) qarağac. – Meşədə razdar ağacdarı doludu
(Lənkəran) quru balıq
(Kürdəmir, Qafan, Yardımlı, Tərtər) bax irəd. – Bu rəd ceyran rəddidi, bu rədnən gedək (Qafan)
(Qafan) itmiş heyvanı izi ilə axtarıb tapan adam, izçi. – Əhməd yaxşı rədcildi
(Meğri) izləmək, izə düşmək, izlə getmək. – İnəx’ləri dərə boğazına kimin rəddədıx
(Yardımlı) soyuq münasibət bəsləmək, yan gəzmək. – Neşin mənnən rədə vereysən?
(Lənkəran) sıra
(Meğri) itmiş heyvanı izi ilə axtarıb tapan adam, izçi. – Qabaxlar heyvan itəndə rədqovannar tapeydi
(Barana) işgüzar. – Babam çox rəfcər adamıydı
(Ağbaba, Basarkeçər, Beyləqan, Şərur, Ordubad) bax rəhətə. – Rəfətəni qonşu apardı (Beyləqan)
(Ordubad) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Biz əli çörəx’ yandırmasun deyə parçadan rəfidənə tikərix’
(Lerik) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Rəftə olmasa, lavaş bişirmək olmaz
(Çənbərək) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Təndirə çörəyi rəhətiynən yapırıx
(Ordubad) qənd torbası. – Bizdər rəx’dəni parçadan tikərıx
I (Qax) daranmış əl boyda yun II (Qax) tütün qurudulan yer
(Qazax) pəltək
I (Tovuz) bax irəmə III II (Salyan) qayada ayaq qoymaq üçün düzəldilmiş yer
(Salyan) pay, hissə. – Nənəm hamımızın rəsətin vermişdi