(Çənbərək, Qazax, Mingəçevir) bax sirkan (1-ci məna). – Şalvarımı sirkən dutdu; – Ot olmuyanda mal sirkəni də yiyər (Qazax)
(Göyçay) üstünə tut silkələmək üçün hazırlanan böyük, qalın parça
(Salyan) sirkə, qənd və sudan hazırlanan şərbət
(Dərbənd) zökəm. – İki-üç gündü ho: sirkoy ulub, bayra çixmiyədi
(Dərbənd) arıq (ən çox heyvana aid edilir). – Qurban quyin saxlayadu, yazbaşı uni malları həmi sirsir uladu
(Ağdam, Xaçmaz, Qax, Quba, Oğuz, Şəki, Zaqatala) 1. zirvə (Qax, Oğuz). – Dağın sirtində bir dənə qoyun otdıyır (Şəki) 2
(Salyan) bax sirkan 2. – Sirtiğannarı palteynən qırmağ lazımdı
(Ağdam) bax sirkan 2
(Goranboy) bax sertov
(Tərtər) bax sertov
(Ağdam, Laçın, Mingəçevir) bax sertov. – Bu gün özümə sirtov aldım (Ağdam)
(Tovuz) bax sertov
(Quba) eyvan. – Bizim sirvanda iki adam durmışdı
(Cəbrayıl) bitki adı. – Qoyun sirzəni yaxşı yeyir
(İsmayıllı) toyuq cinsi. – Bu yumurta sisar yumırtasidi, başqa yumırtalar buni sındıra bilməz
(Lənkəran) pis iyli həşərat növü. – Sisəgi öldürmə, iy verər
(Zaqatala) əsgidən düzəldilən kukla
(Ağdam, Ağdaş, Borçalı, Cəlilabad, Əli Bayramlı, İsmayıllı, Kürdəmir, Qafan, Qax, Quba, Masallı, Mingəçevir, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1
(Qəbələ, Şuşa, Tovuz) 1. tərslik. – Oqtayın sitallıxda tayı yoxdu, nə dedi gərəx’ o ola (Tovuz) 2. nadinclik 3
I (Çənbərək) qüvvə, güc. – Büyün Aşır Özvər oğarda işdədi kin, qolunda sitar qalmadı II (Şərur) paltar
(Qax) zarafatçı, zarafatcıl
(Tərtər) həyasız, utanmaz, sırtıq. – Sitəzə adam hayasız danışar
(Göyçay) həyasızlıq, sırtıqlıq. – Diyən sitilcəmlix’dən əl çəkmiyəssən
(Şamaxı, Şuşa, Yevlax) soyuqdan əsmək. – Nə yaman sitildəyirsəη (Yevlax)
(Şəki) bax sitildəməg. – Laf sitillirsən, puça yaxın otur
(Gəncə) 1. inilti. – Gejə gördüm bir sitilti gəlir, gedif, baxanda gö:rəm gədə azarranıf, otun üsdə yıxılıf 2
(Şamaxı) bax sitəzə
(Şamaxı) həyasızlaşmaq, sırtıqlaşmaq
(Qafan, Qazax) soyuqdan əsmək, titrəmək. – Genə qış gəlməmiş nə tez sitirsən? (Qafan)
I (Cəlilabad) balta sapının əyri hissəsində çıxıntı. – Baltanın dik yerü oley, özi də əgri olan yerü, biz ona deyüg siv II (Masallı) künc
I (Şuşa) qığırdaq II (Borçalı, Bolnisi) astana
(Gədəbəy) qapı tayını çərçivənin alt və üst tərəflərinə bənd edən çıxıntı. – Sivəx’ qapının çərçivəsinə vuruloy
(Balakən, Gəncə, Qax, Şəki, Zaqatala) bax sibinc. – Uşağın sivinci dağıldı (Zaqatala); – Sivinci təmizlə (Gəncə)
(Naxçıvan) sırtıq
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Cəbrayıl, Zəngilan) körpə göy lobya. – Nənəm mənə sivirsal bişirib (Zəngilan)
(Bərdə, Cəbrayıl, Zəngilan) büsbütün, tamam, xalis. – Ət sivirt yağdı (Bərdə); – Ət almışdım, svirt yağdı (Zəngilan); – Qoyun kəsmişdix’, sivirt yağ o
(Qarakilsə) təmizləmək, ayırmaq. – Ətin tamam sivirtdiyip sümüyün ma: verirsəη
(Gəncə) bax sibinc. – Bazardan bir siviş al
(Qafan) bir bəhanə ilə aradan çıxmaq, əkilmək. – Həsən övdən sivişib qaçdı
(Laçın) sırtıq, həyasız, abırsız. – Sivrilmişin biridi, onnan danışma
siydən düşməg: (Salyan) hörmətdən düşmək. – Hafis yap siydən düşüp, heç kim sözünə baxmır
(Bakı) üzüm növü
(Bakı, Quba) bax siyapır (1-ci məna). – O nə siyafur adamdu (Bakı)
(Şamaxı) xırda daş parçası
siyala vurmağ: (Quba, Tabasaran) yel vurmaq (taxıl, meyvə, tərəvəz və sairəni). – Bustanun tağları siyala vurutdu, yanub kititdü (Tabasaran)
(Kürdəmir) genişağızlı mis qab. – İndi siyan az işdənir
(Cəlilabad, Göyçay, Salyan, Şamaxı) 1. həyasız 2. məc. qorxulu (Cəlilabad). – Nə siyapır uşağdı bı, adə? (Salyan); – Mösi siyapır adamdı, it kimi sülə
(Bakı, Xaçmaz, Quba, Qusar) bax siyapır 1. – Bu uşağ çox siyapur işağdu a: (Bakı); – Çux siyapur uşağdu (Quba)
(Tovuz) tək, yalqız. – O, siyatay idi, özündən başqa heç kimi yox idi