sif. [ər.] Qeyrətli, qeyrət çəkən, qeyrətkeş, çalışqan. Doğrudan da, Aslan qayət qəyur, çalışqan bir uşaq idi
is. [ər.] hüq. Həddi-büluğa çatmamış uşaqlara, yaxud ruhi xəstəlik üzündən öz işlərini idarə etməyə qabil olmayan şəxslərə və onların mal və mülkünə n
is. Özünü qəyyum kimi göstərmə meyli, himayəçilik (mənfi mənada)
is. Qəyyum vəzifəsi, qəyyum olma. Qəyyumluq etmək. – [Hacı Fərəc:] Ola bilərmi zəhmət çəkib Ziynət xanımı çağırasınız gəlsin bura, çünki qəyyumluğa da
is. [ər.] tar. 1917-ci il rus inqilabından qabaq quberniya və ya başqa böyük inzibati-ərazi vahidi tərkibində və SSRİ-də rayon bölgüsünə qədər olan in
is. [ər.] 1. Bədbəxt hadisə, fəlakət. Dəmiryol qəzası. Gəmi qəzası. Tramvay qəzası. Qəzaya uğramaq. – Keşlə yaxınlığında qatarımız dayanmağa məcbur ol
is. 1. Tale, qismət, müqəddərat. Müvərrixlər [Napoleona] qəzavü qədərin oğlu ləqəb veribdirlər. M.F.Axundzadə
zərf Gözlənilmədən, təsadüfi olaraq, təsadüfən, birdən. Sərçəni bir qırğı edərkən şikar; Bir tələyə oldu qəzadan düçar
is. [ər.] Ahu, buynuzu hələ çıxmamış ceyran balası (klassik şeirdə: gözəl, dilbər mənasında işlənmişdir)
is. [ər.] klas. 1. Dişi ceyran; dişi ceyran balası. Gərək gözlərinə millər çəkilə; Hər kim desə vəhşi qəzalə sənə
is. [ər.] din. köhn. Müsəlmanlıqda: islam dinindən olmayan xalqlarla din uğrunda aparılan müharibə; cihad
is. [ər.] din. köhn. Qazilik, qazi idarəsi, dini idarə. Mülki və siyasi işlər hökumətə aid məsələ olduğundan, qəzavət bu işə qarışmamışdır
is. [ər. qəzavət və fars. …xanə] Dini məhkəmə, qazıxana. Ruhaniləri və qazıları ancaq məscidlərdə və qəzavətxanalarda görməlidir
sif. [ər. qəza və fars. …zədə] Qəzaya uğramış, qəzadan zərər görmüş
is. [ital.] Hər gün, bəzən vaxtaşırı nəşr edilən və ictimai-siyasi həyatın cari məsələlərindən bəhs edən, habelə tənqidi və kütləvi elmi məqalələr dər
is. 1. Qəzet nəşr edən, qəzet sahibi, yaxud mühərriri. Mənə hər qəzetçi bərəldir gözün; Yazır hey qəzetlərdə məktəb sözün
is. Qəzet nəşr etməklə, ya qəzetə yazmaqla məşğul olma; qəzet redaktorluğu; qəzetçinin peşəsi, ixtisası; mühərrirlik
is. köhn. Qəzet idarəsi, qəzet redaksiyası
is. Küçədə əlində, ya budkada qəzet satan adam. Körpü üstündə cürbəcür səslər eşidilirsə də, qəzetsatanların səsi bütün bu səslərə üstün gəlirdi
is. [ər.] Hiddət, acıq, hirs, qeyz. [Səba xanım:] Bir tərəfdən mələkəyə ürəyim yanır, o biri tərəfdən də Atabəyin qəzəbindən qorxuram
“Qəzəbləndirilmək” dən f.is
məch. Çox hirsləndirilmək, qəzəblənməsinə, hiddətlənməsinə səbəb olmaq, qeyzləndirilmək
“Qəzəbləndirmək”dən f.is
f. Çox hirsləndirmək, hiddətləndirmək, qızışdırmaq; hirslənməsinə, qəzəblənməsinə, hiddətlənməsinə səbəb olmaq
“Qəzəblənmək”dən f.is
f. Çox hiddətlənmək, hirslənmək, qızmaq, açığı tutmaq, özündən çıxmaq, qızışmaq. // Eyni mənada heyvanlar haqqında
sif. və zərf Hiddətli, qeyzli, hirsli, acıqlı. Qəzəbli baxış. – Bəy qapıya çıxdı. Nəbi yaxın gedib, onun qolundan yapışdı, üzünə qəzəbli baxıb dedi… “
zərf [ər. qəzəb və fars. …nak] köhn. Qəzəbli, qəzəbli halda. Əkbər cavab verməyib, axır qəzəbnak: “Bir yol, sənin borcun deyil”, – deyib gedib yatdı
is. [ər.] 1. ədəb. Eşq və məhəbbəti tərənnüm edən, beytlərinin qafiyəsi bir olan 5-10 beytli lirik şeir (əski şeir forması)
sif. və is. Qəzəl, yaxud köhnə qəzəl şəklində şeir yazan. Qəzəlçi şair
is. Qəzəl, yaxud köhnə qəzəl şəklində şeir yazma meyli. C.Cabbarlı öz məqalələrində … Azərbaycan ədəbiyyatının qarşısında duran vəzifələri aydınlaşdır
sif. [ər. qəzəl və fars. …xan] köhn. Qəzəl oxuyan, qəzəl söyləyən. // məc. Tərənnümçü. Hər səhər, Heyran, qəzəlxan olmalı bülbül kimi; Gül firaqi-fəsl
is. [ər.] köhn. 1. Qəzəllər; qəzəllər məcmuəsi. Füzulinin, Seyid Əzimin qəzəliyyatı. – Orta Asiya Şərqə qəzəliyyat və fəlsəfə cəhətcə bir çox böyük şə
f. 1. Qəzəl söyləmək, qəzəl oxumaq. 2. məc. Uzunçuluq eləmək, boş-boş danışmaq
bax qəzavat
is. Keçi qılı. Deyir, gərək bu saat iki keçinin qəzilini verəsən. Ə.Vəliyev. // Keçi qılından toxunmuş (düzəldilmiş)
“Qəzilləmək”dən f.is
f. məh. 1. Möhkəm bir iplə bağlamaq. 2. məc. Dilə tutmaq, tovlamaq, aldatmaq, dolaşdırmaq
sif. Qıllı. Sürünün qabağında uzun qəzilli, dik, burma buynuzlu, ala erkəc başını yerə əyir. S.Rəhimov
is. [ər.] 1. Əhvalat, hadisə, vaqiə, təsadüf, macəra. [Vəzir:] A kişi, bu gün başıma bir qəziyyə gəlibdir ki, heç fikrimdən keçməzdi
qıc olmaq – keyləşmək, hissizləşmək, çəng olmaq, hərəkətdən düşmək. Əlayağı qıc olmaq. Qorxudan bədəni qıc oldu
“Qıcamaq”dan f.is
dişlərini qıcamaq – acığından, hiddətindən və ya başqa bir səbəb üzündən dişlərini bir-birinin üstünə basıb bərk sıxmaq
“Qıcanmaq”dan f.is
f. Birini vurmaq və ya qorxutmaq məqsədi ilə əlini və ya başqa bir şeyi onun üzərinə qaldırmaq; qolaylanmaq
is. 1. Xarici mühitin orqanizmə, yaxud onun bir hissəsinə təsiri nəticəsində əmələ gələn təxərrüş halı
“Qıcıqlamaq”dan f.is
f. 1. bax qıdıqlamaq. …Toğluların yumşaq yunu və istiliyi sanki Qulunun əlini qıcıqlayırdı. M.İbrahimov
bax qıcıqlayıcı