sif. Hiyləgər, aldadıcı, məkrli. Təbiət qurnaz baqqallar kimi bizi aldadır. C.Cabbarlı. Bilirik, tülküdən daha qurnazsan; Dilində “qardaşlıq”, əlində
zərf Hiyləgərcəsinə, bic-bic. [Gülərin] daima qurnazcasına gülümsəyən iri mavi gözləri vardı. C.Cabbarlı
is. Hiyləgərlik, aldadıcılıq; məkr. Nə etmək, qurnazlıqla (z.) edilən bu xəyanət dünyada birinci dəfə deyildir
[ər. qürs] 1. is. Yastı, dairə şəkilli şey, yuvarlaq şey; disk. Ay qursu. – Günəşin qursu nədən yer yüzünə şölə verir? Nəsimi
is. 1. Gövşəyən heyvanların və quşların birinci mədəsi. // Ümumiyyətlə, mədə. □ Qursağı boş – ac. 2. İçinə sucuq və s
is. Kiçik qursaq
sif. 1. Qursağı olan. 2. məc. dan. Ürəkli, cəsarətli, qorxusuz
is. anat. Qarında qursağın yerləşdiyi boşluq
is. 1. Beli sıx tutmaq üçün ona sarılan uzun və dar parça; belbağı. Qurşaq da, bilirsən ki, on arşın gərək olsun… M
“Qurşaqlamaq”dan f.is
f. 1. Qurşaqla bağlamaq, qurşaq geydirmək, qurşaq keçirmək, qurşaq vurmaq, çənbərləmək. 2. Birinin qurşağından yapışmaq (güləşmə üsulu)
“Qurşaqlanmaq”dan f.is
1. qayıd. Belinə qurşaq bağlamaq. 2. məch. Qurşaq bağlanmaq, qurşaq geydirilmək, qurşaq keçirilmək, qurşaq vurulmaq, çənbərlənmək
f.sif. Qurşaq çəkilmiş, qurşaq keçirilmiş, çənbərlənmiş. Qurşaqlanmış çəllək
“Qurşaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-biri ilə qurşaq tutmaq, güləşmək. Onlar [İsmayıl və Nifti] əl tutdular. Əvvəlcə sağ, sonra sol çiyinlərini bir-birinə vurdular
sif. 1. Belində qurşaq olan, belinə qurşaq bağlamış. Qurşaqlı qoca. 2. Qurşaq vurulmuş, qurşaq keçirilmiş; çənbərli
sif. Qurşaq üçün yararlı. Qurşaqlıq parça. Qurşaqlıq dəmir, ağac
is. Güləşən, pəhləvan. Hərdən İrandan, Ərdəbildən, Sarabdan nüfuzlu, adlı qurşaqtutanlar da gələrdi. H
“Qurşamaq”dan f.is
f. 1. Belinə bağlamaq. Koroğlu qılıncını qurşadı, … tərlan kimi Qıratın belinə sıçradı. “Koroğlu”. Əcəb qurşayıbdır incə belinə; Gümüş kəmər qəddi-dal
“Qurşanmaq”dan f.is
f. 1. qayıd. Belinə qurşaq, kəmər və sairə bağlamaq. [Tükəz:] Yəni sən bu yaraqları qurşanıb, onlar ilə adam qorxudacaqsan? M
“Qurşatmaq”dan f.is
icb. Qurşanmağa məcbur etmək
bax qurğuşun 2-ci mənada. Fəqət hərbin o səfalı həngamında bir qurşun; Gəlib dəydi sağ qoluna, etdi onu qərqixun
sif. Qurğuşun rəngində, açıq kül rəngində
bax qurğuşunlamaq
təql. Darboğazlı qabdan maye tökülərkən, yaxud su və b. maye içərkən boğazdan çıxan səs
təql. Su və s. içərkən boğazdan çıxan səs. Süfrələr açılır, adamlar badələrini bir-birinə vurur, daha damcı-damcı deyil, qurtaqurtla (z
is. 1. Bir şeyin qurtaran yeri; son, nəhayət, axır. Küçənin qurtaracağı. – Meşənin qurtaracağına iki verst qalmış bir atlı, yaraqlı adam Cəfərin qabağ
bax qurtarıcı
is. Xilas edən, xilaskar; təhlükədən və ya çətin bir vəziyyətdən qurtaran adam. Ol kəman əbru xədəngi-qəmzə birlə bigünah; Kişvərini öldürür, kimdir a
is. Xilaskarlıq
“Qurtarılmaq”dan f.is
məch. Xilas edilmək, nicat verilmək. Ölümdən qurtarılmaq. Girdabdan qurtarılmaq. Fəlakətdən qurtarılmaq
is. Qurtulma, xilas, nicat. Ey süzən qumral qadın; Yazıqsan, süzmə belə; Qurtarış yoxdur sənə; Canımı üzmə belə
“Qurtarmaq”dan f.is
1. t-li. Bitirmək, axıra çatdırmaq, tamamlamaq. İşini görüb qurtarmaq. Məktəbi qurtarmaq. Söhbəti qurtarmaq
sif. Bitməz, qurtarmayan, axırı olmayan, axırı görünməyən. Qurtarmaz iş. Qurtarmaz mübahisə
is. Bitməzlik; bitməyən, qurtarmayan şeyin xassəsi, halı
“Qurtuldamaq”dan f.is
f. Qurt-qurt etmək. Ağanın boğazı qurtuldadı. S.Rəhimov
“Qurtuldatmaq”dan f.is
f. Qurt-qurt içmək və ya tökmək. Qarı stəkanının son damlasını da qurtuldadıb [dedi:] – Allah ağzını şirin eləsin! S
“Qurtulmaq”dan f.is
f. Xilas olmaq, azad olmaq, nicat tapmaq; canını xilas etmək. Can nə quşdur ki, qurtula deyəsən; Ənbərin zülfünün duzağından
is. Xilas, nicat, azadlıq; azad olma, xilas olma, nicat tapma. Qurtuluş bayramı. – Əlində tutduğun o böyük məşəl; Göstərir aləmə qurtuluş yolu
is. Adətən saylarla: bir qurtum – bir içim, bir udum. Bir qurtum su. – [Gülcahan:] Üç gündür ki, nə onun, nə də mənim boğazımdan bir qurtum su da keçm
zərf Çaydan qurtumqurtum içmək. – Cahandar ağa qurtum-qurtum içdiyi çayı qurtardı, boş stəkanı nəlbəkiyə qoyub, əlini güllü atlasa uzatdı