sif. şair. Yaşılgözlü, gözləri yaşıl
sif. Zümrüd kimi, zümrüd rəngində, yamyaşıl
is. [ər.] Ahəstə səslə, pəsdən, özü üçün oxuma, dodaqaltı oxuma. Eşitdim cavanların şirin zümzüməsini; Dinlədim layla deyən anaların səsini
f. Zümzümə etmək, dodaqaltı oxumaq, nəğmə oxumaq. // Məc. mənada. Dağlardan əsən meh əbasını yellədikcə xoşlanır, dodağının altında zümzümələyirdi
sif. Zümzümə ilə oxuyan; təranəli, ahəngli. Çalxanır dəryalar, çığırışır qazlar; Zəm-zəm zümzüməli göllərin, dağlar! Aşıq Ələsgər
is. [ər.] Xristian keşişlərinin ibadət zamanı bellərinə bağladıqları ucları aşağı sallanan sərt qurşaq (klassik şeirdə xristianlıq rəmzi kimi işlənmiş
is. [ər.] zool. Boynu çox uzun və qabaq ayaqları dal ayaqlarından uzun, gövşək Afrika heyvanı. Zürafə boynuna bənzərdi boynu; Məğrur, ədalı bir duruşu
is. [ər.] klas. Övlad, nəsil, soy. [Şah:] Məndən sonra mal-dövlətimə … sahib olacaq bir zürriyyətim yoxdur
“Züvüldəmək”dən f.is
bax züyüldəmək2
bax zəvvar. Züvvarları gözləyənlər gözlərini haman tüstü tərəfə tutub, səbirsiz gözləməkdə və söhbət etməkdə idilər
is. 1. Sürüşmək üçün buz meydança. 2. Xizək ilə buz meydançada sürüşmə. Züy getmək (buz üzərində sürüşmək)
is. Nəfəslə çalınan musiqi alətlərində səsi əsas alətin ahənginə uyğunlaşdırma, onun çaldığı havanı təkrar etmə
is. Zurnaçalanın yanında züy tutan çalğıçı. Züyçü züy tutar, zurnaçı zurna çalar. (Ata. sözü)
is. 1. Züyçünün işi, peşəsi. 2. məc. Öz fikri olmayıb başqasının fikrini, sözlərini təkrar və ya müdafiə etmə
bax züyçü
“Züyüldəmək1”dən f.is
“Züyüldəmək2”dən f.is
f. Züyültü səsi çıxarmaq, ağlamaq, inləmək
f. dan. Sürüşmək. Lotu dinməz-söyləməz minbərdən züyüldüyüb düşür yerə. C.Məmmədquluzadə. [Dərviş:] Ruqiyyə ilan kimi iki qolumun arasından züyüldəyib
“Züyüldətmək”dən f.is
icb. Ağlatmaq, züyüldəməsinə səbəb olmaq
is. 1. Züyüldəmək işi, körpə uşağın ağlamaq səsi, ağlaması. // İnilti. 2. İti gedən, sürüşən şeyin çıxardığı səs; vıyıltı