BƏQA

is. [ ər. ] klas. Baqilik, əbədilik, həmişəlik, ölməzlik.
Seyyid, elə bildim ki, bəqa suyunu içdim; Ol lalərüxün qətlimə fərmanını görcək. S.Ə.Şirvani.
Füzulinin əşar və kəlamının bəqasına ikinci səbəb onların elm və təcrübə üzü ilə təbi-səlimdən doğub vüquə gəlmələridir. F.Köçərli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BƏQA bəqa bax ölməzlik
BƏKTAŞİLİK
BƏQƏDRİ...

Digər lüğətlərdə