BETRAY

v 1. xəyanət etmək, xain çıxmaq, satqınlıq etmək; He betrayed his principles O öz principlərinə xəyanət etdi; 2. ələ vermək, satmaq; to ~ oneself 1) özünü ələ vermək; 2) bilmədən ağzından qaçırmaq; His face betrays his fear Onun üzündən, görünür ki, o qorxur; 3. doğrultmamaq (etimadı, ümidi); He betrayed my trust in him O mənim ona olan etimadımı doğrultmadı

BETOOK
BETRAYAL
евре́йский корчева́ние пигмента́ция пучегла́зый штыкова́ние гексахлора́н ерети́к моторизи́роваться ненаро́ком очерни́тель перетопта́ться потво́рствование тру́пный целе́бный astromancy bowling green figure of eight inexcusably Mick resold set беловой брюзжать насильно супесчаный