BİDAYƏT

is. [ ər. ] köhn. Əvvəl, başlanğıc, ibtida.
Yəni necə ki, məkanın bidayət və nihayəti yoxdur, zaman dəxi biibtida və intihadır. M.F.Axundzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BİDAYƏT bidayət bax başlanğıc 1
BİDAR
BİDEH

Digər lüğətlərdə