BİDAYƏT

is. [ ər. ] köhn. Əvvəl, başlanğıc, ibtida.
Yəni necə ki, məkanın bidayət və nihayəti yoxdur, zaman dəxi biibtida və intihadır. M.F.Axundzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BİDAYƏT bidayət bax başlanğıc 1
BİDAR
BİDEH

Digər lüğətlərdə

ВИЧ-инфици́рованная коня́ка метафизи́ческий на отши́бе по́керный приста́ва рого́женный с пол-оборо́та шилохво́стка экологизи́ровать да́ма отва́дить преувели́чиваться прицени́ться гагка омела knothole pineal body roll on signature tune tubercularize well-cut лицевать магарыч эсеровский