BOUNCE

bounce¹

n 1. hoppanma, tullanma, sıçrama; sıçrayış; with a ~ bir sıçrayışla; to run / to spring up the stairs in four or five ~s pilləkəni dörd və ya beş sıçrayışda qalxmaq; 2. yerə enərkən atlanma (təyyarə haq.); yolda atılıb düşmə (avtomobil haq.)

bounce²

v 1. sıçramaq, hoppanmaq; atılıb düşmək; The boy was bouncing up and down on the bed Oğlan çarpayının üstündə atılıb düşürdü; 2. atıb-tutmaq, yerə enərkən atıb-tutmaq (təyyarə); yolda atıb-tutmaq (avtomobil); 3. dəyib geri qayıtmaq, sapmaq (güllə və s.); 4. atılıb düşə-düşə yerimək; 5. (into) soxulmaq; to ~ into the room otağa soxulmaq