BƏRRAQ

sif. [ ər. ] şair. Bərq vuran, parıldayan.
…Günəşin yüksəkdən görünən işıqları sakit, saf, bərraq bir dənizin dalğalarında çimərək bəşəriyyətin gözünü işıldadır. M.S.Ordubadi.

BƏRR-BİYABAN
BƏRRÜ BİYABAN

Digər lüğətlərdə