BƏRRİ-BİYABAN

ər. bərr-quru, fars. biyaban

Səhra, ucu-bucağı olmayan bitkisiz quru çöl. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

İlxının ağzı düşdü çöllü bərri-biyabana. (“Düratın itməyi”)