1. Dilənmək yolu ilə dolanan adam; yolçu.
// məc. Daim ondanbundan şey istəyən, başqalarında hər gördüyünü istəyən, acgöz adam haqqında.
2. məc. Çox yoxsul, çox kasıb, heç bir şeyi olmayan adam. Yaz əkinçi, qış dilənçi. ( Ata. sözü ).
сущ. 1. къекъвераг, идаз-адаз це лугьуз кьил хуьдай кас, тӀалабчи; // пер. гьар акур затӀ вичиз кӀан жедай, вил ацӀун тийир касдин гьакъинда; 2
Tam oxu »Kökü “dil”dir. Dilən isə feildir və feil –çi şəkilçisi qəbul edə bilmir. Bəs necə olub? Udlaq, qırxlıq, əmlik, satlıq kimi sözlərdə də belə “səhvlər”
Tam oxu »I. i. beggar; medicant; pauper; (qadın) beggar-woman* II. s. beggarly, destitute, indigent; (ölkə və s
Tam oxu »DİLƏNÇİ – DÖVLƏTLİ İndi dilənçi sifətində gəzirəm. Deməli, dövlətli, varlı bir bəy idim (Ə.Haqverdiyev)
Tam oxu »DİLƏNÇİ [Sultan:] Qoy hamısı yansın, balaları qapılara düşüb dilənçi olsun (S.Rəhimov); GƏDA (məc.) Fərman bəy: Əlimə çörəkçin baxan bir gəda; Salıb v
Tam oxu »I сущ. 1. нищий, нищая: 1) человек, живущий подаяниями 2) разг. попрошайка II прил. 1. нищий: 1) живущий подаяниями 2) неимущий, крайне бедный 2
Tam oxu »