1. Dayamaq, söykəmək.
[Xədicə] əllərini yerə dirədi, qalxıb oturmaq istəyirdi.
[Fərhad] əvvəlcə sağ əlinə söykənib güclə qalxdı, sol əlini də yerə dirədi.
Leyla alnını pəncərə şüşəsinə dirədi.
2. Zilləmək, diqqətlə baxmaq (bu mənada adətən “gözünü”, “gözlərini” sözü ilə).
[Xudayar bəy] …gözünü evin səqfinə dirəyib, deyəsən, pərdi sayırdı.
3. məc. İrəli vermək, sinə gərmək, sipər etmək.
Rüstəm kişi sinəsini bu adsız, lakin açıq zərbələrin qabağına dirəyib, iki dəfə özündən çıxır.
◊ Ayağını yerə dirəmək – bax ayaq dirəmək (“ayaq1”da).
[Qulu:] Yox, fələk də ayağını yerə dirəsə, mən bu yeri satmayacağam.
Divara dirəmək – bax divar.
İki ayağını bir başmağa dirəmək – bax ayaq1.