GÜCƏNMƏK

f.
1. Güc sərf etmək, güc vurmaq. Stolu qaldırmaq üçün gücənmək.
– …Deyib Hacı birdən bərk-bərk gücəndi; Yumruğu Əjdərin ağzına endi. H.K.Sanılı.

2. məc. Cəhd etmək, çox çalışmaq.
Sərdar Rəşid bu son sözümün cavabını vermək üçün xeyli gücəndi. M.S.Ordubadi.

Etimologiya

  • GÜCƏNMƏK Kökü gücdür, -ə şəkilçisi onu feilə çevirib, -n şəkilçisi isə qayıdış növü əmələ gətirib. İndi gücə feili müstəqil işlədilmir
GÜCƏNMƏ
GÜCLƏMƏ

Digər lüğətlərdə