GÖNÜQALIN

sif.
1. Dərisi kobud, qalın olan.
2. məc. Heç bir şeydən mütəəssir olmayan, heç bir şey kar etməyən; kobud, qanmaz. Gönüqalın adam.
[Süsənbər Səməndərə:] …İstəyirəm ki, sənin o gönüqalın qayınatanın qarnına möhkəm bir ağrı dola… B.Bayramov.

// İs. mənasında.
[Cəlal:] …Aləmi xarablayan belə gönüqalınlardı da… M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • GÖNÜQALIN qanmaz — anlamaz
  • GÖNÜQALIN gönüqalın bax qanmaz, kobud 2
GÖNSOYAN
GÖNÜQALINLIQ

Digər lüğətlərdə