sif. Yersiz höcət etməyi, mübahisə etməyi sevən adam; höcətkar, inadcıl, inadkar, tərs. Höcətçi adamdır.
// İs. mənasında. Höcətçinin biridir, danışmağa dəyməz.
I сущ. 1. упрямец, упрямица; строптивец(-ица) 2. спорщик, спорщица II прил. упрямый, строптивый. Höcətçi adam упрямый человек
Tam oxu »