ə. 1) hakimlik, hökumət; 2) əmr, göstəriş, fərman; 3) qüvvət, nüfuz; 4) təsir.
ə. 1) hakimlik, hökumət; 2) əmr, göstəriş, fərman; 3) qüvvət, nüfuz; 4) təsir.
is. [ər.] 1. Əmr, buyruq, sərəncam. [Mirzə Məmmədqulu:] Camaat, bu gün cənab naçalnikin hökmü mövcibincə burada bir siyahı qərar verilib
Tam oxu »I сущ. 1. веление: 1) то, что диктуется временем, эпохой и т.п. Zamanın hökmü веление времени 2) внутреннее побуждение
Tam oxu »i. 1. order; ~ə görə by order; kiminsə ~ünə görə by order of smb.; ~ vermək to give* an order; to issue an order; ~ almaq to receive an order; 2
Tam oxu »[ər.] сущ. гьукум (1. буйругъ, эмир, серенжем; hökm çıxmaq гьукум акъатун, эмир атун; hökm etmək (eləmək) гьукум авун а) буйругъ гун, буйурмишун; б) п
Tam oxu »is. 1) ordre m ; ~ vermək donner l’ordre ; ~ almaq recevoir l’ordre ; 2) hüq. məhkəmənin ~ü verdict m, condamnation \-dana-\] f ; ~ çıxarmaq rendre un
Tam oxu »\ – bir şeyin yaxud da iki şey arasındakı əlaqənin həqiqətini təsdiqləyən yaxud da ləğv edən düşüncənin ortaya qoyulması, dilə gətirilməsi
Tam oxu »