HÖRÜKLÜ

sif.
1. Hörüyü olan, saçı hörülmüş.
O qoşa hörüklü gümrah qızcığaz; Sənin kiçik dostun hanı, Bənövşə? M.Dilbazi.

2. Otlamaq üçün hörüyə bağlanmış, hörükdə olan. Hörüklü at (inək).

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • HÖRÜKLÜ bağlı — düyünlü
  • HÖRÜKLÜ tağlı — qulaclı
HÖRÜKLƏNMİŞ
HÖRÜLMƏ

Digər lüğətlərdə