1. Hansı yer, hansı məkan, yaxud hansı istiqamət, hansı tərəf.
Kitabları hara qoydu? Stulu hara apardın? – [Sevil Gülüşə:] Balaşdan soruşmamış hara gedə bilərəm?
[Gülsənəm:] Ağa, bu qabları hara düzəcəyik?
2. Bədənin və ya bir şeyin hər hansı bir yeri.
Onun harası pisdir? Harasına gözəl deyirsən! – [Məşədi İbad:] A kişi, bircə mən bilmədim ki, camaat mənim harama qoca deyir!
[Şahmar Şahpəriyə:] Mənim yaram ağrıyır, sənin haran ağrıyır.
3. Haradasa şəklində – naməlum yerdə, qeyri-müəyyən yerdə. Haradasa uşaq ağlayırdı.
– Qaraşın səsi çox zəiflədi, haradasa kəsilib qırıldı.
Haradasa böcəklər hərdənbir cırıldaşırdı.
◊ …hara, …hara – iki və ya çox şeyin keyfiyyətinin, vəziyyətinin müqayisəsində işlədilir. Həftəbaşı Xınalığa gələn avtodükan yeni-yeni mallar gətirir.
İndiki Xınalıq hara, keçmişki hara.
Vətən günü-gündən dönür gülzara; Gor dünənim hara, bu günüm hara.
Sən hara, bura hara – bir adamı gözlənilməyən bir yerdə gördükdə təəccüb məqamında işlədilir.
Sən hara, bura hara, yəqin sən də ziyarətə gəlmisən?
[Sultan bəy:] Paho, Süleyman, sən hara, bura hara?
