HÖCƏTÇİ

sif. Yersiz höcət etməyi, mübahisə etməyi sevən adam; höcətkar, inadcıl, inadkar, tərs. Höcətçi adamdır.
// İs. mənasında. Höcətçinin biridir, danışmağa dəyməz.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • HÖCƏTÇİ höcətçi bax höcət
HÖCƏT
HÖCƏTÇİLİK

Digər lüğətlərdə

зажа́дничать корьево́й мете́льщица микровесы́ пристя́жка птене́ц сте́рво утиша́ться фамилья́рство вреза́ние голоси́стость неуме́ренный сельхозмаши́на anaptyctic biotechnology chow-down furrower Indo-Germanic nomad platting pshaw pyroxylin taximeter watcher гидротехника