ə. 1) sarılmış, bükülmüş; 2) qapalı, bağlı; 3) qaradinməz, adamayovuşmaz
ə. 1) sıralanmış, sıraya düzülmüş; 2) bir qərarda olan; düzgün; 3) tərtib edilmiş, nizama salınmış
ə. gözlənilən, intizarı çəkilən
ə. sıralayan, sıra ilə düzən, nizama salan
ə. 1) intizar çəkən; gözləyən; 2) ümid bəsləyən
ə. gözləyərək, gözləyə-gözləyə
ə. nəticə verən; nəticələnən
ə. pis iy verən, üfunət yayan
ə. 1) yetişmiş (yara haqqında); 2) mədədə həzm edilmiş
ə. 1) rədd edilmiş; 2) nifrət bəsləyən, iyrənən
ə. nazil olmuş; göydən endirilmiş; endirilmiş
ə. əlavə edilən, üstünə gələn
ə. 1) möhlət verilmiş; 2) buraxılan
ə. tənha həyat keçirən; guşənişin
ə. və f. tənha həyat keçirən kimi, guşənişin kimi
ə. aşağı düşürən; endirən
ə. riayət etmə; gözləmə
ə. 1) ibadətə çox vaxt sərf edən; zahid; 2) bəzi ərəb ölkələrində: dərviş
ə. 1) geri dönmə; qayıtma; 2) baş çəkmə; 3) boşanmış qadınla ikinci dəfə evlənmə, bir qadını boşayıb yenidən alma; 4) xitab etmə
ə. və f. bir adama və ya adamlara xitabən yazılmış müraciət
ə. bax mütəradif
ə. 1) mühakimə üsulu; 2) məhkəmə prosesi // məhkəmə, mühakimə; 3) müdafiəçinin nitqi
ə. 1) yoldaşlıq edən; 2) müşayiət edən
ə. 1) yoldaşlıq; 2) müşayiət etmə
ə. ikiüzlü, riyakar
ə. və f. ikiüzlülüklə, riyakarcasına
ə. nəzər salma; baxma
ə. 1) yazışma, məktublaşma; 2) məktub
ə. arzu, istək, meyil
f. ölmüş, gəbərmiş (əsasən heyvan haqqında)
f. 1) ölü, meyit; 2) vəfat etmiş, ölmüş
f. 1) qəlbi ölü; ruhsuz; 2) rəhmsiz, daşürəkli
f. bax mürdəşu(r)
MÜRDƏŞU(R) f. ölüyuyan, yuyucu
MÜRƏBBE’ ə. 1) dördguşəli, dördkünclü; 2) ədəbiyyatda: hər bəndi dörd misradan ibarət şeir; 3) riyaziyyatda: kvadrat
ə. qənd və ya şəkər şərbətində bişirilən meyvə, giləmeyvə və mürəbbə
ə. tərbiyəçi
ə. tərbiyəçi qadın
ə. başqalarından üstün tutan
ə. başqalarından üstün tutulan; üstün
ə. rifah içində, gen-bolluqda yaşayan
ə. rifah içində, gen-bolluqda yaşayaraq
ə. yaşayışı gen-bolluqla, ehtiyacsız keçən; rifah halı yüksək olan
f. axırından bir və ya bir neçə hərfi qısaldılmış (söz haqqında)
ə. 1) rüsxətli, iznli; 2) vəkaləti olan // vəkil, müvəkkil
MÜRƏKKƏB1 ə. 1) bir neçə ünsürdən ibarət olan; 2) birləşmiş, tərkibə daxil olmuş, tərkibə salınmış; 3) qurma, düzəltmə
MÜRƏKKƏBAT1 ə. «mürəkkəb» c. 1) bir neçə ünsürdən ibarət olan maddələr; 2) qrammatikada: tərkiblər // mürəkkəb sözlər
MÜRƏQQƏ’ ə. 1) yamaq qoyulmuş; yamanmış; 2) dərviş paltarı; 3) albom; 4) kəsilmiş (qəzetdən və s. parça)
ə. kağızda yazılmış hüsnxət nümunəsi