İLCA’ ə. bir işə və s. əl atmağa məcbur etmə; məcburiyyət
ə. ona, ona doğru, ona tərəf
ə. …və başqa …və sair («ila axər» ifadəsinin ixtisarı)
ə. «illət» c. xəstəliklər, bəlalar, illətlər
İLĞA’ ə. ləğv etmə, aradan qaldırma
ə. 1) alovlan(dır)ma, yan(dır)ma; 2) üfunətlən(dir)- mə, iy vermə
ə. kafirlik; ateizm; Allaha inanmama; dinsizlik, etiqadsızlıq
ə. təkid etmə, israr etmə, üz vurma
ə. 1) qatma, qoşma, əlavə etmə; 2) özgə ərazisini qeyri-qanuni öz ərazisinə qatma
ə. bir şeydən təsirlənib ruhlanma, yüksək ruh coşqunluğu; təb (şair, aşıq və s. haqqında)
İLİYYİN, İLİYYUN ə. 1) göyün yuxarı təbəqəsi; göy, səma; 2) cənnətin ən yaxşı yeri; 3) qədim yunanlara görə: göyün od və işıqla dolu ən yüksək təbəqəs
İLQA’ ə. 1) atma; 2) təsir etmə, nüfuz etmə
ə. cütləş(dir)mə (at haqqında)
ə. …dən başqa …dən savayı
ə. 1) xəstəlik, naxoşluq; 2) qüsur, əskiklik, nöqsan, əyər-əskik; 3) dəlil, əsas, sübut; 4) səbəb; 5) məqsəd, qayə
ə. bitiş(dir)mə, yapış(dır)ma
ə. aydın olmama, dolaşıqlıq
İLTİCA’ ə. 1) sığınma, pənah; 2) bir şeyə əl atma
ə. və f. sığınacaq, daldalanacaq, sığınacaq yer
ə. 1) çevrilib baxma, dönüb baxma; 2) diqqət, etina, maraq; 3) təklif, mükafat; 4) mehribanlıq, lütfkarlıq
ə. və f. iltifat edən, iltifatlı, lütfkar
ə. və f. iltifat edərək; lütfkarcasına
ə. 1) alovlanma, yanma (arzu, istək və s. haqqında); 2) alışma, işıqlanma; 3) bədənin bir üzvündə əmələ gələn şiş, qızartı və s
ə. iltihaba aid olan, iltihabı olan
ə. birləşmə, itiləşmə
ə. yaranın sağalması
İLTİQA’ ə. 1) birləşmə, qovuşma; 2) rastlaşma, görüş(mə), təsadüf
ə. yedir(t)mə
ə. 1) dərmə, yığma; 2) toplama, yığma; 3) iqtibas etmə, götürmə; 4) götürmə, qaldırma (yerdən)
ə. xahiş, rica
ə. bitişmiş, qovuşmuş
ə. dilçilikdə: aqlütinativ
İLTİVA’ ə. sar(ıl)ma, bük(ül)mə
İLTİYAM1 ə. yaranın ağzının bitişib yaxşı olması. İLTİYAM2 ə. danlaq, məzəmmət
ə. və f. bitişib yaxşı olan (yara haqqında)
ə. 1) təəhhüd, öhdəlik; 2) borc, vəzifə; 3) məsuliyyət; 4) imtiyaz, güzəşt
ə. təəhhüd yolu ilə, öhdəlik hesabına
ə. və f. təəhhüd vərəqəsi, yazılı öhdəlik
ə. ləzzət alma, həzz alma
İMA’ ə. him-cimlə bildirmə, işarə ilə anlatma // qaş-göz etmə, him-cim
İMAD1 ə. 1) dirək, sütun; 2) dor ağacı; 3) dayaq. İMAD2 ə. xaç suyuna sal(ın)ma (xristianlıqda)
İMALƏ1 ə. 1) bir tərəfə əymə, bir yana yat(ır)ma, meyil et(dir)mə; 2) əruz vəznində: şeirdə vəznə uyğun olmaq üçün bəzi hecaların tələffüzdə qısaldılm
ə. 1) rəhbər, başçı; 2) peyğəmbərlərdən sonra islam dininə rəhbərlik edən din xadimi; 3) kütləvi surətdə namaz qılanların qabağında duran din xadimi
ə. 1) imamlıq etmə, imam olma, imamlıq; 2) din, məzhəb işlərinə rəhbərlik etmə
ə. on iki imama etiqad edən təriqət
ə. və f. imam övladı, imam nəslindən olan // həmin adamın dəfn olunduğu müqəddəs yer
İMAN ə. inanma, etiqad, inam. İM’AN ə. 1) diqqət, diqqətlilik; 2) m. dərinlik, ciddilik
ə. yəhər; qoşqu ləvazimatı
ə. 1) abad, adam yaşayan hala salma; 2) kasıblara, məktəblilərə xeyriyyə yeməyi verən müəssisə; 3) böyük bina, iri tikinti