ZAİD(Ə) ə. bax zayid(ə)
ə. bax zayiq
ə. bax zayiqə
ə. bax zayil
ə. bax zayir
ə. 1) qeyd edən; deyən, xatırladan; 2) zikr edən, təsbeh çevirən və ya virdlə məşğul olan; 3) təkyədə zikr oxuyan
ZAL1 f. 1) yaşlı adam; ağsaqqal; 2) albinos (piqment azlığı nəticəsində dəri və tükləri ağ olan adam və ya heyvan)
ə. zülmkar, zalım
ə. və f. zalımcasına, insafsızcasına, amansızcasına
ə. yolunu azmış, yolundan çıxmış
f. zəli
ə. zəmanət verən
ə. və f. zamin duran, zəmanətçi
ə. 1) zina edən, qanunsuz cinsi əlaqədə olan kişi; 2) əxlaqsız kişi
ə. 1) zina edən, qanunsuz cinsi əlaqədə olan qadın; 2) əxlaqsız qadın
f. diz
ZAR1 f. 1) ağlayan, inləyən; 2) dərmansız, çarəsiz, çıxılmaz (vəziyyət). ZAR2 ə. 1) incə pərdə, incə örtü; qabıq; 2) cin, şeytan
ZARE’ ə. kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan; əkinçi, rəncbər
f. ağlama, nalə
ə. 1) vuran, döyən; 2) riyaziyyatda: vuran (vurma əməlində ikinci rəqəm)
f. ağlayıb-yalvarma
ZAT1 ə. sahib, yiyə. ZAT2 ə. 1) mahiyyət; 2) əsil, cövhər; 3) subyekt, şəxs. Zati-ali ali mənsəb (yüksək vəzifəli şəxsə müraciət); zati-əkrəm ən möhtə
ə. 1) təbii olaraq, əslində; 2) özü-özündən
ZATİ(YYƏ) ə. 1) zata mənsub olan; 2) əsli, təbii
ə. «zati» c. birisinə aid xüsusiyyətlər
ə. sətəlcəm
ə. ağ ciyərin iltihabı; pnevmoniya
ə. 1) bucaq, guşə, künc; 2) tin
ə. və f. 1) bucaqda duran, küncdə oturan; 2) tərki-dünya; guşənişin
ZAY(E)’ ə. korlanmış, pozulmuş, zay olmuş
ə. «zay(e)» c. 1) tələf olan, puç olan, zay olan, əldən çıxan şeylər; 2) t. tələfat
ə. bax zic
ZAYİD(Ə) ə. 1) artan, əlavə edilən; 2) qədərindən artıq; lazımsız; 3) riyaziyyatda: üstəgəl işarəsi
ə. zövq alan, ləzzət alan
ə. beş duyğudan biri olan dadbilmə duyğusu
ə. 1) daimi olmayan, müvəqqəti, keçib gedən, fani; 2) yox olan, məhv olan, heç olan; 3) batan (Ay və Günəş haqqında)
ə. ziyarətçi, ziyarətə gedən, zəvvar
ZE1 f. «əz»in şeirdə işlənən ixtisar şəkli. ZE2 f. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ZE’B ə. canavar, qurd
f. bax zibəs
f. 1) yay kirişi; 2) paltarın və s. kənarlarına tikilən qaytan və s.; 3) səhifənin ətrafına çəkilən cizgi; cizgili şey; 4) ip, qaytan; 5) binanın bayı
ə. 1) düşüncə tərzi, fikirləşmə qaydası; 2) ağıl, düşüncə səviyyəsi
ə. 1) beyin; 2) ağıl
ə. zehnə, ağla məxsus olan; əqli
ə. civə
ə. İmam Hüseynin nəvələrindən olan Zeydin əsasını qoyduğu dini icma
ə. qonaq