MÖHNƏTKEŞ

sif.is. [ ər. möhnət və fars. …keş] Möhnət çəkən; möhnətli, qayğılı, qəmli, kədərli.
Fərhada, Şirinə, yüz möhnətkeşə; Behiştə, qılmana vermərəm səni. Aşıq Əli.

MÖHNƏT
MÖHNƏTLİ

Digər lüğətlərdə