MÖVCİB

is. [ ər. ] klas. Səbəb, bais.
□ Mövcib olmaq – səbəb olmaq, bais olmaq.
Cahil oğlanların qız toyuna dürtülməsi yetişmiş qızlar tərəfindən … etiraza mövcib olmazdı. R.Əfəndiyev.

MÖVC
MÖVCİBİNCƏ

Digər lüğətlərdə