MÜBHƏM

sif. [ ər. ] Qeyri-müəyyən, gizli, qaranlıq, naməlum, üstüörtülü, anlaşılmaz, hər cür yozula bilən, hər cür başa düşülə bilən. Mübhəm söz.
– Vəsl qədrin bilmədim hicran bəlasın çəkmədən; Zülməti-hicr etdi çox mübhəm işi rövşən mana. Füzuli.
[Şeyx Sədra:] İki mübhəm sözün nə qiyməti var?! Böylə sərsəm əqidədən nə çıxar? H.Cavid.
İçəridəki lal və mübhəm sükutu müxtəlif saatların çıxardığı zəif və ahəngdar çıqqıltı səsləri pozurdu. A.Şaiq.

MÜBƏLLİĞ
MÜBHƏMLİK

Digər lüğətlərdə

жёрдочка заинтриго́вываться заштрихо́вываться кре́сти отсу́чивать растли́ться упла́та фрега́тный череви́к герпето́лог знако́мить морали́стика переобремени́ть самоуспокое́ние тонизи́роваться deaf-dumbness melomania purler quiz kid reconciliatory redesign tub four vaporescence yule-song синдикалистский