1. Qədəh, piyalə.
Sındırma qəlbini peymanə kimi.
2. məc. Çaxır, şərab mənasında.
Qara gözlər süzülüb sərməst olur peymanədən; Ahu tək hərdən dönüb baxmağı öldürdü məni.
Təğafül etməsin, işrət çağıdır; İçilir hər yerdə peymanə, gəlsin.
PEYMAN(Ə)1 f. əhd, iqrar, söz vermə. PEYMANƏ2 f. bax peyvanə. Peymanei-qəm qəm qədəhi, kədər piyaləsi
Tam oxu »