QATLANMAQ

f.
1. Bükülmək, ikiqat olmaq. Məftil qatlandı.
// məc. Qat-qat bükülmək (paltar və s.).
2. bax qatlaşmaq.
Dildarə müştaq oldu can, anın camalın arzular; Hicranə qatlanmaz könül, yarın vüsalın arzular. Nəsimi.
O gün mən ağır və ən çətin dəqiqələrə qatlandım. S.Vurğun.
Qatlanaraq əziyyətə böyütmüşdü balaları. N.Rəfibəyli.

3. Əyilmək, təzim etmək.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QATLANMAQ qatlanmaq bax 1. əyilmək; 2. dözmək
  • QATLANMAQ əyilmək
  • QATLANMAQ dözmək
  • QATLANMAQ bükülmək

Omonimlər

  • QATLANMAQ QATLANMAQ I f. Bükülmək, iki qat olmaq. Asya süfrənin ucunu qatladı (Mir Cəlal). QATLANMAQ II f. Dözmək, tab gətirmək
QATLANMA
QATLANMAMIŞ

Digər lüğətlərdə