QAYIM
ayaq üstə duran; öz yerində olan, yerini tutan; qiyam edən.
sif. köhn. 1. Uca, bərk, zil. Molla İbrahim Xəlil bu halət ilə görməkdən vəch edib, qayım sövt ilə çığırırdı
Tam oxu »разг. I прил. 1. громкий, сильный, крепкий. Qayım zərbə сильный удар, qayım səs громкий голос 2. крепкий, тяжелый, веский
Tam oxu »прил. куьгьн. 1. хци, зил, кӀеви (мес. ван); 2. кӀеви, мягькем, залан; 3. мискьи, гъил кӀеви.
Tam oxu »Qərb dialektlərində “möhkəm” anlamında işlədilir. Ərəbcədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »