1. Susuz olaraq yalxı və ya yağda od üstündə bişib qızarmaq. [Xudayar bəy:] Ət bir tikə də yanmayıb, bəlkə qovrulubdu.
Ətin çox yaxşı qoxusu gəlir.
2. məc. Yanmaq. Gündə qovrulmaq.
– …Yaz ki, mən Əzim oğlu Qədim pambığıma su istəyirəm, torpağım qovrulur.
Gün altında qovrulan böyük, quru çöldə təndirdən qalxan kimi ağır və isti hava insanın vücudunu bürüyürdü.
3. məc. Əzab çəkmək, acıq çəkmək, iztirab və işgəncə içində olmaq (bəzən “qovrulub-yanmaq” şəklində işlənir). O bütün gecəni acığından qovrulurdu. Həsrətdən qovrulmaq.
– Sanki mən bədbəxt bu düşüncələr və bu kədərlərin içində qovrulmaq üçün doğuldum.
Fəridə bütün gecəni qovrula-qovrula (z.) qaldı.
Bir ağrı başladı, qovrulub-yandım; Ağrıyır deməyə bəzən utandım.